yoktur.

yoktur. düzgün yetişse de yoktur. dünyaya gelmeyi kendi istemedi. tüm mesuliyet anne babadadır.

mesuliyet yoktur vicdan ve vefa borcu vardır.

@from potomac to kuban +1

Yoktur..

İleride bana bakarlar düşüncesiyle çocuk dunyaya getirilmesine de karşıyım..

@nawar borç karşılığı verilmesi gereken bir şeydir. böyle bir yükümlülük altına girmeyi istememiştir çoğu kişi bence.

böyle bir yükümlülük altına girmek istemezsen yani bir şekilde sana bu sorulursa ve ailen de bu karardan haberdar edilirse ya asla doğmazsın ya da doğrulup cami önüne bırakılırsın. öte yandan ailen senin ilköğretim, sağlık, barınma ve giyinme ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra istediğin istisnasız her şey sakız bile dahil senin bu "mukavele"yi imzalayıp o borç altına girdiğin anlamına gelir. aksi durumda 18 yaşına geldiğinde seni kapının önüne koymalarına laf etmeyeceksin o zaman.

vefa borcu da orada başlıyor zaten. seni yetiştirirken sana bu yasaların getirdiği zorunluluklar dışında bir ekstra ilgi göstermeyene borçlu da hissetmiyorsun.

bu arada zamanında o cümleyi kullanmış biri olarak söylüyorum "istediğimi alacaksınız. bana ne o zaman doğurmasaydınız." son derece ergen bir tavır.

@nawar senin bu anlattıkların yüzünden ebeveynler doğurduklarına karşı sınırsız bir egemenlik anlayışı içerisine giriyor. bu hissiyat onların evlatlarına karşı aldıkları tüm kararları meşru kılıyor.

Ailede sorumluluklar yukarıdan aşağıya çalışıyor. Aşağıdan yukarıya olduğunda; anne babanın beklentide olmasını, zorunlu gibi bakmasını hoş bulmuyorum. (Muhtaç olmaları ve yardıma ihtiyaçları olduğu durumları ayrı tutarak.)

Yasal olarak da bakıma muhtaç anne ve babanın bakımı evladının sorumluluğunda oluyor.

İçinde yetiştiği topluma karşı mesuliyetleri de var. Denge kaçar öbür türlü.

iç yapısını bire bir bulamasalar bile dış yapısını bulurlar. Hele kordon'daki bir binayı kesin bulurlar.
Belediye Reşat Nuri'nin bir süre yaşadığı İzmir'deki evi dışı aslına uygun içi de neredeyse aslına uygun şekilde yaptı. Şu anda kütüphane olarak hizmet veriliyor.

Belediye hanimlar lokali

İstanbuldaysanız salın ismek kurslarına

Evde 5 tane kedi var, annem onlarla ilgileniyor. Kendini sokak hayvanlarına verdi, onlarla ilgili etkinliklerde de kendi gibi düşünen arkadaşlar edindi. Yaşı 53.

Resim müzik gibi bir şeylerle ilgilenebilir, dil öğrenebilir, sosyal sorumluluk projelerine katılabilir, hayvanlar için olabilir, çocuklar için olabilir... Yapacak o kadar çok şey var ki. Günlerde orada burada bir sürü kokoş kadınla vakit ziyan etmesin.

Şiir toplantıları, felsefe toplantıları.

Annem emekli öğretmen. Büyük kızım 1. Sınıfa gidiyor, onun ödevlerini yaptırır. Ufak oğlumla da oyunlar aynayarak geçiriyor zamanını.

Gönüllü çalışmalara yönelebilir. Gönüllü çalışmalar çok keyifli ve bir çok yönden tatmin edicidir.

not: 54 yaşında emekli anneyim, gönüllü çalışıyorum :)

Profesyonel pastacilik kursuna gidebilir.

yok tözel. iki farklı kitapta da tözel olarak geçiyor.

TDK der ki:

sıfat Tözle ilgili

Töz ne demek diye bakarsaniz da:
felsefe Değişenlerin özünde değişmeden kaldığı varsayılan idealist kavram, cevher

Temel kisiligi ortaya cikartmaya yarayan bir kisilik testi gibi bir anlam cikiyor bu durumda.

ben töz kelimesini şakağın kulak başlangıcında bittiği nokta ve felsefede başlangıç/esas/kök olarak biliyorum.

belki yardımcı olur diye şeyettim.

aynı evdeki biri değil

markete yolla. biri geliyo de dolmuşa karşılamaya yolla. kahvaltıya götür.

biri geliyo da olmaz

Ortamı bilmeden öneride bulunmak zor. Kapının önüne çıkmak derken çıkıp girecek mi, dışarıda kalacak mı, gezsin filan mı istiyorsun?

Daire kapısı mı, sokak kapısından mı çıkacak...

vakit yok

başka bir arkadaşa arattırın evin önüne insene bir şey vereceğim diye

çöpü attırın.

sigaram bitmiş bi sigara alsana, bira bitmiş bira alsana, birer bire alda içek, bi cips mips bişi olsa keşke yaa... la hacı sen gelsene bi iki dakka konuşcaz... dışardan ses mi geliyo? bi baksana la aşşada bişi oldu sanki?

sanırsam arkadaş hatunla iki dakka başbaşa kalmak istiyor

git bi bak ben dışardamıyım de :)

Gorsel hafiza tekniklerini kullan. Hani bi ara tv de reklamlari bolca donerdi ben hala o reklamlardaki seyleri hatirlarim mesela. google a gorsel hafiza teknikleri diye yazip aratirsan bircok sey cikacaktir karsina, burda yazarak anlatamam.

denildiği gibi, yazın. 1 kere yazmak yeterli olmuyorsa tekrar tekrar yazın. birkaç defa yazınca ister istemez akılda kalıyor. :)

yaz +1 ama kitap kelimeleri ile değil, kendi kelimelerinle yaz. yani oku ve baka baka yaz ama basitleştir, değiştir. kendin baştan tanım yarat.

birebir ezberlenmesi gereken durumlarda ise parçalara böl. 4 kelimelik parçalara mesela, üstüne ekleye ekleye git.

ezberlemek istiyorsan yaz. öğrenmeye çalışıyorsan şema çıkar. bu tanım kavram nedir? konunun diğer kollarıyla bağlantısı/farklılığı nerededir? niye böyle bi şeye ihtiyaç var gibisinden. bence daha iyi oluyor.

"aklında tutamama nedenin, onu öğrenmek ve anlamak yerine kelime kelime ezberlemeye çalışmandır, öğrendiğin ve anladığın şeyi ezberlemen gerekmez bile"

@trumanshow +1

kokain.

insanların belli ihtiyaçları var. bağlanmak, itaat etmek gibi. herkeste farklı seviyede, ama var. bdsm muhabbetlerini bilirsin. adam 4 fabrika patronu ama gece bağlanıp kırbaçlanmaktan hoşlanıyor mesela.

bunlara gelince, bu insanlar da bu tip ihtiyaçlar sonucunda bu topluluğa girmiş ve hocalarının sözünü dinliyor anladığım kadarıyla. bana da çok ilginç geliyor. bindikleri arabalar, yaşadıkları yerler çok uçuk. ama jim jones katliamı gibi olaylar olmuş bu dünyada, çok da şeyapmamak lazım.

hülasa, herkes kendi kafasını yaşıyor işte.

Merak edip baktım eğitimlerine. Videodaki 'kedicik' istanbul Üniversitesi ingilizce mutercim tercumanlıktan mezun. Odtu, itu, Boğaziçi gibi okulların hardcore muhendisliklerinden değil yani. Zaten buralardaki insanlar henüz bu derece çıldırmadılar. E haliyle ingilizcesinin iyi olması normal onu okumuş zaten arkadaş. Diğer videolarını da izledim. Öyle şaşılacak hayran bıraktıracak yorumları falan yok. Hangi amaca hizmet ettikleri de bu kadar aşikarken bu kişilere ilgi gosterilip önem verilmemeli diye düşünüyorum.

Yapılmışı var; Hitler nasıl buldu o kadar eğitimli adamı.

Gözükmüyor. İntihar hiçbir zaman güzel gözükmez. Böyle bir durumu intihara nasıl bağladın diye düşündüm hatta. O kadar gözükmüyor.

Is arayiniz.

iş bulmak kolay, vasıfsız eleman olarak nereye kadar gidilir, elinde bi diploma olmadıktan sonra ne yapabilirim , bundan 10 sene sonram daha mı iyi olacak şimdi işe girsem

ben önce "neden beni evden kovmak istiyorlar?" sorusunu sorardım kendime. kendi hatalarımdan dolayı öyle düşünüyorlarsa "ben bunu hak ettim ama düzeltmeye çalışmalıyım." derdim.

ama aksi durum için bir şey söyleyemem.

birak 10 sene sonrayi bundan bir hafta sonrasi bile daha iyi olacak.

keke 20'li yaşlarımın başındayım, yıllardır kaydım olmasına rağmen okulda 1. sınıftayım, ailemden uzakta istanbul denen bok çukurunda kendi kazandığım parayla takılıyorum. durumun güllük gülistanlık değil ama kesinlikle intiharı düşündürecek kadar kötü değil. ha öyle olsa da intihar etme zaten ama o raddeye gelmene bile çooook var daha.

fazla radikal bir fikir olabilir bu ama sana tavsiyem ailenden uzaklaşıp kendine bir hayat kurman yönünde. burs veya kredi aldın mı daha önce? almadıysan o çıkabilir. yurt da çıkarsa yaşadın. sadece onun parasıyla bile, zor da olsa, yürürsün. okursun yani onu diyorum. çalışarak da okuyabilirsin. kolay iş değil ama yapan çok fazla öğrenci var. oluyo.

"yaşın kaç olmuş" diyenleri siktir et. sen ayağa kalk, işine bak. 19 yaşında yapmadıysan 22 yaşında yap. "yaşım kaç oldu" diye kendini yersen 40 yaşında da aynı yerde olursun.

get ap biaç!

valla keşke ders çalışmanın dışında hiç bir sorumluluğun olmadığı 20li yaşların başına dönebilsem.

değil intihar etmek dansöz getirir göbek atarım. o denli mutlu olurum yani.

yıllar sonra sen de aynı şeyi düşüneceksin.

neden yarım gün bir işte çalışıp günün geri kalanında da kütüphanede ders çalışıp anne babanla makul saatlerde daha uygun koşullarda kısa süreli görüşmeyi denemiyorsun?

"bundan 10 sene sonram daha mı iyi olacak şimdi işe girsem"

muhtemelen evet. kapı kapıyı açar. yeni insanlar, yeni ortam, yeni fırsatlar demek.

intihar mevzusu canınızı sıkmış olabilir ama bende ağır depresyon yaşıyorum ilaçlar kullanıyorum , sadece akıl istedim sizden yada örnekler verip motive etmeniz için açtım bu duyuruyu, intihar etmek istesem şurda şu kafenin önündeyim haberiniz olsun ben ölüyorum diye duyuru açmam en azından

lan adam dertleşmiş derdini sıkıntısını anlatmış intihar mektubu yazmamış 10 dakika sonra gidiyorum falan dememiş ne coştunuz? bak bak bak laflara bak zararı olmayan dandik dandik cevapları sileceğine bu duyuruyu silecekmiş. pardon da bu duyurunun ne zararı oldu sana şimdi? ne insanlar var şurada ya. bi faydan yok gölge etme bari.

20li yaşlarımın başındayım, hiç sermayem yokken deli gibi borca girdim sirf annem babam mutlu olsun diye eczane açtım bok gibi bi beldede. Yandaki eczacılarla ayrı, eğitimsiz halkla ayrı, ukala sağlık ocağı doktorlarıyla ayrı, elemanla ayrı, depoyla ayrı ugrasıyorum, dev gibi sorunlarım var, ha bunun yanına her ay binlerce lira ödemem, çeklerim var. Dünyanın bilmem kaç tane ülkesini gez, 6 yıl istanbulda yasa sonra 8-9bin nüfuslu beldeye gel, sıfır arkadas dost. 7 aydır her gün gelen hastaya gülümsemek için zorluyorum kendimi. Ailemi idare ediyorum ama ben eriyip bitiyorum.
Demem o ki bro, beterin beteri var. uzakta olmak daha iyihissettiriyo bazen, bunu düşün derim.
Ne istiyosan onu yap, nasıl mutlu olacaksan, en önemlisi de kendini düşün , başkalarını düşünerek hareket ettiğinde hep daha fazlasını istiyolar, ailen dahi olsa.
Bik bik k neymiş, silselermiş duyuruyu, sacma sapan milyonlarca duyuru acıldı, bu mu battı

evet, hayat bok gibi. 18 yaşındayken de bok gibiydi . 28 yaşındayım hala bok gibi. çok çabalayıp bazen bi nebze iyileştiği zamanlar oldu. çoğu zaman çabalamama rağmen bok gibi kalmaya devam etti. bazen de ben çabalamayı bıraktım. o zamanlar iyice boka sardı. intihar etmek benim için hep bir seçenek olmuştur. bir köşede durur. o seçeneğin varlığını bilmek rahatlatıyor beni. ama görülüyor ki bu zamana kadar seçmemişim. aslına bakarsan sadece 1 kere daha profiterol yemek için bile intihar etmeyebilirim. çok lezzetli değil mi lan? ve işin en iyi yanı hayatının boktanlığı profiterolün lezzetini bozmuyor.

konuya dönecek olursak; hayat bok gibi. (ama profiterol çok lezzetli)

bu arada intiharın ne şakası, ne düşüncesi komik değil.

eğer böyle düşünceleriniz varsa doktora görünün. sonra sonu kötü olur.

burada eleştiren arkadaşlar da haklı. komik ya da çok basit bir şeymiş gibi her yere de yazmayın.

intihara kalkışıp sonra kurtarılan arkadaşlarla da dalga geçmeyin.

dostum söylemesi elbette çok kolay burdan ama götü sık üniye git part time iş bul bitti gitti ;) şimdi o intihar olayını ordan sil bakim hadi evladım

ay ben üniversiteyi de kazandım ama hala aynı havadayım. intihar etmeye sebep bitmiyor. yaşamak için bul mesela. inadına yaşa.

gozukmuyor.

okul her zaman okunur. onu kafana takma. 20 degil 30 yasinda da universiteye gidebilirsin, yas kisitlamasi yok sonucta :)

ama calisma hayatina bir yerden baslaman, para kazanman sart. hemen is ara. bir uzmanligin olmadigi icin her onune gelen isi yapabiliyor olman da sart.

Arkadaşım hem okuyup hem güvenlikte çalışıyor. 2 bin liraya yakın maaş alıyor. Hazır para yemeye alışmışsın sen sanırım.ben de öyleydim ama düzelttim.

gözükmüyor fakat büyümek daha hoş gözükebilir. zira biraz geç kalmışsın gibi. kıçın rahata alışmış o kadar. ya ne olacaktı? beyimiz yan gelip yatarken birileri üzümle besleyip başkaları da cebine 200 er 200 er banknot mu sıkıştıracaktı?

babaların oğulları ile ilişkilerinin özellikle 20'li yaşlarda iğrenç bir hal aldığını düşünüyorum. çünkü şu an 20'lerinde olan erkeklerin babaları o yaşta muhtemelen evden ayrılmış hatta belki kendi yuvalarını kurmuşlardı. o yüzden hala okurken ya da çalışmıyorken "bundan adam olmaz" gözü ile bakıyorlar. muhtemelen onların babaları da onlar 18-20 yaşındayken vs. aynı şeyi düşünüyorlardı. nesil farkını, zamanın değiştiğini 25 yaşında bir bireyin evde kalmış olmadığını anlatmak çok da kolay değil ebeveynlere hele bir de doğu kültürü etkisi varsa. olur öyle.

"para veren yok" çok çocukça bir bakış olmuş. iş veren yok desem anlarım da ben üniversite'deyken bile utanıyordum babamdan para istemeye, kaç yaşına geldim hala babamın eline bakıyorum diye. "para veren yok, intihar etsem mi?" çok yanlış bir düşünce olmuş. bir iş bul çalış. herhangi bir üniversite okumadığın için yüksek maaş beklentin ya da "ben bu kadar sene bunun için mi okudum?" diye alan değiştirme zorunluluğundaki sinir harbi de yok. kendi paranı ye.

bir de son 1-2 haftadır zaten inanılmaz arttı bu intiharlı duyurular vs. ne kadar hazıra, kolaya alışmışsınız anasını satayım. 20-21 yaşında adam, daha her şeyin başındayken hayattan ümidini kesmiş sıkışınca.

iş bul +1
ailen ile aranın kısacık sürede nasıl düzeldiğine şaşacaksın.

Kendi hayatını sonlandırmak bir seçimdir, kimse senin seçimine müdahale edemez, sonlandırmak istiyorsan sonlandırırsın.

Tamamıyla dibe battığına karar verdiğin zaman bana özel mesaj at, sana yardımcı olabilirim.

Not: Yardım kısmı intihar ile ilgili değildir.

son sorunu dikkate bile almıyorum. lim5 + onyüzmilyon

Durumunla ilgili:
Baban parası olduğu halde sana para vermiyorsa iyi yapıyor. Çünkü rahatını bozmak istiyor. çünkü seni önemsiyor ve senin ayaklarının üzerinde durabilmen için kötü olmayı bile göze alıyor. Babana sonra teşekkür edeceksin. Parası yok diye vermiyorsa bu da senin için bir şans. kendi ayaklarının üzerinde durmayı öğreneceksin. Şansını iyi değerlendirmen lazım. Bu biir.

Bak dün 23 yaşında bir arkadaşımız çok güzel bir soru sordu. Tavsiyeler istedi. Verilen cevapların hepsi de o kadar değerli ki. Hepsi deneyimlerden edinilmiş, yol gösterici cevaplardı.
Şimdi sen soruyorsun, herkes çeşitli şekillerde sana yanlış sonuca vardığını söylüyor. Sormakla iyi yapmışsın demek ki değil mi. Yanlış düşündüğünü anlamış oldun böylelikle. Doğru sorular doğru cevapları getirir.Bböyle "param yok okulu okuyamadım intihar edeyim ben madem öyleyse" gibi değil de; şu konuda sıkıntım var, napam nedem bi akıl verseniz gibi sorarsan verilen cevaplar daha nitelikli olur. Konu kendince vardığın sonuca kaymaz. Vardığın sonuç dedim ama aslında sonuca filan varmış değilsin, sen de biliyorsun zaten sonuca varmadığını. Bir sonuca varmak için konu hakkında araştırıp bilgilenmek ve bilgileri yorumlayabilmek lazım. Seninki biraz kaçak dövüş oluyor, yan çiziyorsun ya da şımarıklık ediyorsun.
Tekrar; soru sormak önemli, doğru soruları sormak çok daha önemli. Bu ikii.

İşin küçüğü büyüğü olmaz, işleyen demir ışıldar gibi sözlerimiz gökten zembille inmedi. eskilerin söylediği sözlerin altında deneyimler var. Altları boş değil, dolu.
Böyle, olumsuz, önyargılı "10 sene sonra n'olcak ki sanki" dediğin sürece sittin sene geçse aynı yerde saymaya devam edersin.
Önce bakış açını bi derle toparla.
Süt kazanına düşen iki kurbağanın hikayesini oku. Başarılı adamların başarı hikayelerini oku. Bilim adamlarının hikayelerini oku. Oku yani, boş durma. Ama nitelikli okuma yap. Seçerek ve düşünerek oku. Bakış açının nasıl değiştiğini göreceksin. Kendin de şaşacaksın sonrasında, ben nasıl öyle düşünmüşüm diyeceksin. Bu üüç.

Gelelim 20'li yaşların başlarında okul yok askerlik yok mevzuna. Şaşıracaksın ama yalnız değilsin, istatistiki olarak çok büyük bir kitlenin içindesin. Bundan sonra hangi kitlenin içinde olacağın da sadece ve sadece sana bağlı. Neye karar vereceksin?
Çünkü karar girdap oluşturur. Hiç bir engel tanımaz, tüm engelleri siler süpürür. Karar çok çok önemli. Bu dööört.

Sonuç:
Bir işe gir. İş beğenmemezlik yapma. En basit dediğin işten bile öğreneceğin çok şey var.
Üniversite okumak istiyorsan, meslek seçimini belirlemişsen işini o yönde ara. O sektörde olsun, getir götür olsun ne olursa olsun. Sektörü tanıman sonra çok işine yarar.
Bir yandan da sınava hazırlan.
Bir deneyimimi paylaşayım bu noktada. Okullar bittikten yıllar sonra bir kez daha sınava girdim. İki çocuklu çalışan bir anneydim. Koşullarımı anlatsam inanamazsın, işim o kadar yoğun ve yorucu ki. Çocuklar ufak. Ancak kendim için de bir şeyler yapmak istiyorum . İlgilendiğim konuda bilgilenmek istiyorum. Hiç çalışamadım desem yalan olmaz. Matematik konularına şöyle bi göz attım, toplasan 100 soru ya çözdüm ya çözmedim. Aldığım puan beni bile şaşırttı. Yaşamak, çalışma hayatı bana ne çok şey katmış meğer.
Demek istediğim şu, bir kenarda oturup kukumal kuşu gibi kara kara düşünme, kendini çürütme. Sahaya çık, oyuna gir. Terle, düş-kalk, yaralan, heyecanlan, sevin, zafer çığlıkları at... Hayatı böyle yaşarsan başlıktaki gibi demezsin. "Yaşıyom ben yaa :)" dersin.

hayat güzel bir şey değil zaten kardeşim. hayat ancak milyonerler için (yani sıkıntısı olmayan) ve sevip sevilenler için güzel.

Ha, bir de kimsenin hayatını trollemesine izin verme. Hiç kimsenin, hiç bir sözün, hiç bir davranışın.
Bir lafa bak laf mı diye bir de söyleyene bak adam mı diye. Ne yaptı ki şimdiye kadar diye sor kendine. Mızmızmız lara kulak asma. Kişinin aynası işi. Açık ve net.

kendinden emin konuş iyileşeceğine inandığına inansın umarım hemen iyileşir geçmiş olsun

Bu arada iğneden/ölümden korkan adam sinirlenip o cihazları kenara atmaz o cihazlar/ilaçların onu hayatta tuttuğunu bilir.

üzgün görünmeyin. çok normal basit bir şeymiş gibi davranın. içeri giren herkes aletlere cihazlara bakıp zaten şok oluyor bunu da babanıza hisserttiriyor muhtemelen. gayet normal hareketlerde bulunun.

Geçmiş olsun.
iğneden korkan birinin sinirlenip cihazları çıkarmasına ben de ihtimal vermiyorum. bence yarın morali daha iyi olacaktır. Ben olsam şu gün çıkacakmışsın, şu cihazı falan saatte alacaklar gibi pozitif ama somut şeyler söylerdim.

ground+1
kesinlikle şaşkın ya da üzgün görünmeyin. sizin için zor olacak ama böylesi babanızı rahatlatacaktır bir nebze de olsa.
umarım en kısa zamanda iyileşir, geçmiş olsun.

basond haklı. ölümden korkan insan o tarz bir şey yapmaz. yalnız bırakmayın. olumlu cümleler kurun. ki durum olumlu anlaşılan. önce kendinizi inandırın iyileşeceğine. gözlerine bakıp mimikler yapıp, gülümseyin.

"ya aynı ameliyattan bilmemkimin babası da olmuş, adam şimdi sapasağlammış" falan desen? yaşanmış örnekler hep daha umut verici olur bana göre.

ha bir de, ameliyat ufacık bir burun ameliyatı bile olsa o narkoz adamı mahvediyor. ben ağlayarak uyanmıştım ve burnum bir daha hiç düzelmeyecek korkusuna kapılmıştım ki babanın öyle olması çok normal. endişelenmeyin çok. en azından deneyin.

kıyamam ya, umarım bir an önce iyileşir :)

sadece senin için değil, yanına girecek her insan için diyorum bunları: iyi olduğuna inanın ve onu da inandırın, içten şekilde gülümseyin, iyileşince yapacaklarınızdan bahsedin umutla. umut yaşatır insanı.

en kısa sürede şifa dilerim tekrardan.

geçmiş olsun. üzgün görünmeyin, hiç bir şey olmamış gibi de olmasın.
her şey yolunda, ameliyat iyi geçti, bundan sonrası kolay gibi umutlu - pozitif yorumlar yapın.

herkese çok çok teşekkür ederim.

ben de somut şeyler duymak isterdim ama ne yazık ki pek öyle işlemiyor. mesela ne zaman uyandıracaksınız diye sorduğumda ilaçları kestik ama 3 gün sonra uyanan da var 1 ay sonra uyanan da var demişlerdi.

tablet - telefonluk bir durumu yok henüz, maalesef yoğun bakımda.

neyse teşekkür ediyorum, güzel tavsiyeleriniz ve iyi dilekleriniz için.

Moralli git ama sevgi pıtırcığı olma, adamın kafasını ütüleme umutlu sözlerle. bir kaç olumlu vaka bul ve onları anlat. sıkma ama olumlu dur. dediğim gibi adamcağızı neşelendireceğim diye yılışıklık yapmayın. bende hasta oldum bu hasta için çok aşırı sinir bozucu bir durum.

umarım tez vakitte sağlına kavuşur.

Geçmiş olsun, iyileşeceğine inancınız tam gidin. Asıl zor kısmı bitti, artık iyi olacaksın, korkacak bir şey yok deyin. Cihazları önemsemeyin. Çok makine, çok risk diye düşünmeyin. Durumu izlemek, destek vermek için onlar. Zor bir ameliyattan çıktı, anestezikler gerçekten mahvediyor. Biraz umutsuzluğa kapılması normal, sizi de umutsuzluğa düşürmesine izin vermeyin.

öncelikle geçmiş olsun, ailesi ile birlikte yakın ve sevdiği arkadaşları da ziyaret ederse moral olur, ileriye dönük planlarla ilgili konuşulması (balık tutmak, tavla oynamak vs. gibi eğlenceli şeyler tabii) ve yarın yapacağım bişi var fikri onun moralini düzeltmesinde yardımcı olacaktır diye düşünüyorum.

Sok olup morali bozulmasi normal. Zamanla 'Aaa, olunmuyormus meger' diyecek. Uzgun gorunmeyin, toparlayacaktir.

Bir de ebeveynlerin yumusak karni cocuklardir, ona ihtiyaciniz oldugunu dusunurse kendini guc toplamak icin zorlayacaktir.

Editleyemedim. Ihtiyac derken, anlik ihtiyac degil. Yoksa adamda 'bana ihtiyac varken, ben nerelerdeyim' hissi olusmasin. Genel olarak cocuklarinin evde onu aradigini, eksikligini hissettigini bilsin.

genelde ana sayfaya baktıgım zaman oraya da bakıyorum, baslıklarından ılgımı ceken olursa okuyorum.

donut +1, bi şekilde görürsem o görünen duyuruya bakıyorum sadece kendim hiç girmedim. çok uzun yazıyolar bi de üşeniyorum açıkçası.

duyuru'ya girdiğimde açıp bakarım kategoriye, yeni bir şey var mı diye. eğer varsa başlıklardan ilgimi çeken olursa okurum, fikrim varsa cevap da yazarım. birbirinden çok farklı sorular olmuyor ama, kısır konular genelde.

gönül işleri duyuruları üzerinden kuulluk yapanlara da hastayım :)

okumuyorum, hiçbir şey yazmıyorum, gönül işleriyle ilgili duyuru da açmıyorum, görünce de direk atlıyorum o duyuruyu.

İlginç geliyor bana. Genelde bakarım kategoriye.
Mobilden girince zaten kategori ayrımı olmadığı için cevap veresim varsa veriyorum da.

Ekşi sözlükteki fuck buddy arama ilanlarına yapılan muamelenin burada gonul işleri'ne yapılıyor olması da ilginç misal :)

hiç bakmıyorum. duyuruyu genellikle cevapladan ve son cevaplananlardan takip ediyorum, bazen de bugünü çağırıyorum.

duyurudaki tüm başlıklara sırayla bakıyorum hepsini okuyorum

hepiniz yalan söylüyorsunuz, çünkü duyurum doğru düzgün okunmadı bile :(

hiç acip bakmiyordum, bu duyuruyu görünce baktim. shedracon'u gördüm. uykum kacti. sana nasil tesekkür ederim, simdi onu düsünüyorum.

ben çok seviyorum kategoriyi. ufuk açıcı.

hiç bakmıyorum. aklıma bile gelmiyor açıkçası.

ben her duyuruya girdiğimde bakarım. kıskanıyorum elemanları ama yine de bakıyorum. herkesin bir şekilde bir ilişkisi, kimi açılma, kimi başlangıç, kimi sonlanma aşamasında ama bi aşamadalar.

ayrıca, "yapıcı" cevaplar vermeye çalışıyorum. "ayrıl"cılardan değilim.

bilgisayardan girince bakmıyorum. eskiden çıkıyordu şimdi çıkmıyor çok iyi çok güzel. telefondan girince yine çıkıyor ama. dikkatimi çeken bi şey olursa bakıyorum.

Teklifi kabul ettiniz sanıyorum.

Zor karar. Bu gurbetin ne kadar süreceği de belli değil galiba.

Yerinizde olsam, eğer Antalya'da başka iş bulamayacaksam yani Ankara'ya muhtaçsam karımı ve çocuklarımı da Ankara'ya taşınması için ikna etmeye çalışırdım. Çocuklar babalarından uzak olmayı haketmiyorlar.

neden ailece gitmiyorsunuz? bir de çocukların yaşı kaç? ben babası 30 yaşında 8 ay süreyle askere gitmiş bir kız çocuğuyum ve babam gidip geldikten sonra hiçbir zaman eskisi gibi olamadık. samimiyetimiz kalmadı. yabancı gibi geldi bana. bence hayat boyu düzelmeme ihtimali olan bu riski göze almayın. çocukların belki okulu var vs ama okula da çevreye de alışırlar. ama aranızdaki bağ koparsa zor.

merhaba,
ankara'ya gidip o süreçte iş aramak en mantıklı geleni bana şu anda. lakin...

0- hangi sektörde olduğunuz ve sektörün türkiye, dünyadaki durumu önemli. 1. kişi olmanıza istinaden bahsettiğiniz iki ihtimalden hangisinin yüksek olduğunu objektif olarak görebiliyorsunuzdur.
1- maaş +kira yardımı gibi bir şey olacak mı?
2- ankara'ya taşınmanızla beraber başta yakacak gideriniz yükselecek, maaşınızda bir artış olacak mı?
3- çocuklar kaç yaşında? durumu anlatabileceğiniz yaşta iseler maaşınızın bir kısmını ankara-antalya uçak biletine yatırmayı göze alın... kritik yaşlarda iseler ileride hiç ummadığınız sorunlar ile karşılaşabilirsiniz, pedagog/psikolog desteği candır (okuldaki rehberlik servisi iyi değilse +masraf tabi bu da).
3- işten ayrıldınız diyelim yasal hak+ tazminat dediğiniz iş garantisi sağlayan şeyler değil, belirli bir süre idare edebilirsiniz. sektörünüzün dinamiklerine bakarak iş bulma potansiyelinizi iyi değerlendirin. veya gelen parayı kumar olarak kendi işinizi kurmaya yatırın.

çıkın bi deniz havası alın konyaaltında, iyi gelecektir :)
hakkınızda hayırlısı...

@pardonan teklifi kabul ettim evet, eşimi ikna etmek istemiyorum çünkü mevcut iş yerinde çok mutlu ve ben gittikten sonra orada uzun vadeli çalışmaya devam edebileceğimin garantisi yok. Durumlar 6 aya anca netleşecek.

@letheavendangered onlarla gidip yukarda bahsettiğim iş riskim gerçekleşir ve grup kapanırsa mevcut düzeni bozmuş, eşimin de işini dağıtmış olurum. Ankara'da olduğum sürece en kötü ayda 2 sefer gelip gitmeyi planlıyorum. Bunun dışında resmi tatiller ve 1 aylık yıllık izinde de birlikte olacağız.

o iş tekin değil, bir sene için diğerlerinin düzenini bozmaya değmez. ben olsam ankara'ya tek başıma giderim, o arada iş de ararım, eşimin işi de yerinde kalır, çocukların okulu da. antalya'da iş budum buldum, bulamadım, altı ay kadar sonra bir bakarım duruma, ne haldeyiz, tamamen taşınmaya değer mi diye. eğer "değer" seçeneğim ağır basarsa ona göre hareket ederim.

ekleme: ben yazarken bir üstteki cevap yoktu, neredeyse aynı şeyleri yazmışız.

genelde büyük firmalar bu başka şehir önerisini işe iade davası ile karşılaşmak istemedikleri için öne sürüyorlar. sizi bezdirene kadar yeri değiştirmeye çalışabilirler. iş kanununda işçiyi işten çıkarmak son çare olmalı. aksi taktirde organizasyonu küçültüyoruz diyerek size başka bir iş önermeden çıkarırlarsa işe iade davası açıp kazanma olasılığınız daha fazla olur.

@faredenkorkankedi benimki pek öyle bezdirmelik bir durum değil, ayrılmayı kabul etmem halinde neredeyse işe iade'de kazanacağım tazminat kadar para alacaktım. Cidden çalışmak istedikleri için şehir değişikliği teklifi yaptılar ki taşınma yardımı vb. adı altında neredeyse tazminatıma yakın yardım alacağım.

yahu kardeşim insan ne için yaşar? ailesi, arkadaşları, sosyal hayatı için. sen şimdi gidip ankarada tek başına üç kuruş para için ne yapacaksın? bırak o iş yerini, başka iş bul aynı şehirde. illaki bulursun.

@hzben evet bulurum ama mevcut pozisyonum için 3-4 yıl kendimi paralamam lazım. Ondan sonra 40 yaşında mevcut pozisyonuma gelmiş olurum. Halihazırda benim için fırsat sunup fedakarlık etmem gereken bir durumdaym.

Çocukların geleceği için giderdim

ben çocukken (henüz okula yeni başladığım yaşlardı tam hatırlamıyorum) babam izmire tayini çıkmıştı, ilk giderken çok ağladığımı ve evden uzaklaştığımı hatırlıyorum (mesafe olarak yani bizim oralar o zamanlar tarla idi)

sonrasını açıkcası hatırlamıyorum tek hatırladığım her ay gelirdi, bi poşette halley getirirdi (çok severdim halley'i) sonra giderdi, açıkcası benim açımdan babamın o sırada olmaması çok şeyi değiştirmedi (bizim ilişkiler biraz karışık, zaten babamda değil babaannemde yaşıyordum ama oda yan evdeydi zaten)

babam için ise durum öyle değilmiş sonradan sonradan ortaya çıktı baya özlüyormuş o halde bir kaç sene çalıştı sonra geldi. neyse demem o ki özleyeceksiniz bol bol, ama teknoloji gelişti artık ve antalya için iyi bir geliriniz var eminim ki iyi bir internet bağlantısı smarttv vs. ile skype vs. üzerinden her gün görüşürsünüz ve antalya/ankara çok uzak değil kolayca gelip gidebilirsiniz. pek içinizi ferahlatmadı ama diyebileceklerim bunlar.

yorumlarınızın tamamını okumamıştım, şöyle bir şey söyleyebilirim (kesin bilgi) eğer siz sürekli gidip gelirseniz çocuklarınızın gözünde pek iyi olmayabilir, sadece sizin ankaradan gelmeniz değil de çocukların ve eşinizinde arada sırada sizi ziyaret etmeleri uygun olur böylece eşinizin de sizi yalnız bırakmadığını çocuklarınız görmüş olur. iki siz gidin bir onlar gelsin gibi bişi yada ayarlarsınız onu siz kendi dinamikleriniz ile.

arada belki sadece çocuklarınız da gelebilir (çocuklar yalnız seyehat edebilir evet, ingiltere, usa arasında uçan 7/8 aşında veletler var) bu da onların kendilerine güvenini arttırır ilerde hem ankarada yeni arkadaşlar edinebilir ve çevrelerini genişletebilirler olumlu yanlarıda var yani.

6 ay sonra şirket toparlarsa Ankara'da kalmaya devam edeceksiniz ve kaç yıl orada kalmanız gerekecek belli değil sanırım. Yönetici olursanız tekrar Antalya'ya dönme olasılığı kalmaz gibi görünüyor.

Siz hep Ankara'da aileniz Hep Antalya'da olacak ise ailenizin yanında olmayı seçmek iyi olur.
Bir iki yıl için gitmek çocuklar açısından o kadar sorun yaratmaz. İletişim araçları çok gelişti. Çocuklarınızla geçirdiğiniz zamanın eksikliğini dokunup koklama dışında telafi edebilirsiniz. İletişimin süresi değil niteliği önemli biliyorsunuz.
Son kararınız eşinizle ortak vereceğiniz karar olmalı. Eşiniz için de zor bir süreç çünkü.

bambum yine yazsın da aradan benim deneyi de çıkaralım madem. sadece es'e döndüğünde duyuru acaba yine ona bildirim gidecek mi yeni cevap geldikçe? buna da bi bakalım, sonra silinsin, olmaz mı?

bu ne oluyor hangi kanal

aranan kan benim

ben de az durayım şurada.

Beh

ben denemiştim bunu ya uğraşmayın boşa söyliyim.

www.eksiduyuru.com

şu sayfada görebiliyorsun yanında es yazıyor sayfa içinde tıklayıp içeriğini de görmeye devam edebiliyorsun.

direkt link olarak açamıyorsun ama dediğim gibi yukarıdaki sayfada görmeye devam edebiliyorsun sonradan yazılanları dahi.

ayrıca bildirim de gelmeye devam ediyor ama bildirimde direkt link olduğu için tıklayınca açamıyorsun. sadece yukarıdaki sayfadan görebiliyon işte.

edit: bildirim konusunda yanılmışım ben denediğimde bildirim de gelmeye devam ediyordu ama onu düzeltmişler bildirim yok olmuş. ama gördüğünüz gibi görmeye devam edebiliyoruz hatta editleyebiliyoruz. ama yeni cevap yazamıyoruz.

BURDAYIZ GÖRÜYORUZ SİZİ KAÇAMAZSINIZ BİR YERE

edit2: evet verdiğim link oraya gidiyor zaten. sadece o sayfadan görülebiliyor.

Silinecek mi? Deneme 1-2

Edit: ana sayfadan gitti evet, cevaplarimdan ulaştım. Yeni cevap yazamıyorum ama iyi yine de. En azindan duyuru hala acik.

Teşekkür ederim :)

Aldınız mı ekşi tarafına hayat hanım?

başka soruyu cevaplıyordum da kusura bakmayınız geç kaldım biraz :)

evet, dışarıdan da görülebiliyor. @birisi. editleyebildi.

Cevap duruyor, o kesin. Ama internet kullanıcıları okuyamiyor olsa gerek.

Duyurunun bu kadar kompleks bi altyapısı olduğunu sanmıyorum. Verdiğin cevaplar duruyor ama sen göremiyorsun. Muhtemelen böyle.

bambum şu duyuruyu cevapla bakalım görelim ne olacak
www.eksiduyuru.com

ben denemiştim bunu ya uğraşmayın boşa söyliyim.

www.eksiduyuru.com

şu sayfada görebiliyorsun yanında es yazıyor sayfa içinde tıklayıp içeriğini de görmeye devam edebiliyorsun.

direkt link olarak açamıyorsun ama dediğim gibi yukarıdaki sayfada görmeye devam edebiliyorsun sonradan yazılanları dahi.

ayrıca bildirim de gelmeye devam ediyor ama bildirimde direkt link olduğu için tıklayınca açamıyorsun. sadece yukarıdaki sayfadan görebiliyon işte.

dışarıya kapattım benim duyuruyu, görebiliyor musun?

evet hatta editledim şimdi oraya yazdığımı bak :)

yeni cevap eklenemiyor ama yazdıklarımızı editleyebiliyoruz.

sorunu edit ile cevapladım yeni cevap yazamadığım için :)

Yeni cevap yazilmiyor, bildirim de gelmiyor. Ama duyuruya ulaşabiliyoruz. Teşekkürler vakit ayirdiniz :)

daima beyazı tercih ederim

sarı ışık , her şey daha güzel görünüyor sarı ışıkta ,daha estetik

Kesinlikle beyaz ışık. Bir şey okuyup yazacaksam hele beyaz ışık yoksa hiç uğraşmam bile. Evimde sadece koridorda sarı ışık var o loşluk sadece orada kabul edilebilir geliyor.

Beyaz isik çok yorucu ve (kimse kusura bakmasin, kişisel tercih) çirkin bence.
Sari isigin olduğu yerler her zaman daha estetiktir bence.

loş sarı ışık > diğerleri

kesinlikle sarı ışık daha elegan bir kere.. beyaz çok kötü tahammül edilir gibi değil. :)

Üst üste bence diye bitirmisim, mobildeyim degistiremiyorum.

Ekleme de yapayim:
Sari isik ve yerden ya da duvardan aydinlatma olunca daha da iyi oluyor.

içmekanda sarı her zaman daha doygun ve tok duruyor.

@blatta hiberna ben de odamda ayaklı lamba( lambader deniyor sanırım ) kullanıyorum.

beyaz.

beyaz, hele okuyup yazacaksam kesin.

loş sarı ışık.

Sarı ışık kesinlikle. Ortam daha bir güzel oluyor, fotoğraflar da daha güzel çıkıyor.

hiç umrumda olmadı, hatta farketmemişim bile; baktım şimdi sarıymış.

beyaz ışıkta ben kendimi umumi tuvalette gibi hissediyom. pavlov'un köpeği misali, beyaz ışık yaktıkları an oracıkta patır patır bırakasım geliyo çok affedersiniz. loş sarı ışık en iyisi cidden. çok sarı da iyi değil, rahatsız ediyor. nasıl desem oda çok yoğun oluyor böyle. ışık sanki odayı aydınlatmıyomuş da "BEYLER HŞŞ BEN BURDAYIM LAN, AYAĞINIZI DENK ALIN" diyomuş gibi. loş sarı ışık en temizi. hem aydınlatır hem göz önünde olmaz. temiz temiz işini yapar. beyaz ışık çirkin.

sarı ışık.

sarı ışık çünkü beni daha yakışıklı gösteriyor.

Sarı veya gün ışığı, düz beyaz acayip rahatsız edici. Mutsuz plaza çalışanları gibi hissediyorum.

tabi ki beyaz ışık. kendimi sarı ışıkta yanlış görüyormuş gibi hissediyorum. ayrıca güneş örneği yanlış çünkü güneş beyaz ışık verir.

beyaz ışık.

kapalı ortamdaki sarı ışık uykumu getiriyor, başımı döndürüyor.

@minik donut canavari baya iyimiş bu ya sağol.

Beyaz isiktan nefret ediyorum. Her zaman los sari isik ilk tercihimdir.

Kesinlikle sarı ışığı tercih ederim. beyaz ışık gördüğümde de sizinki gibi okul yıllarım gelir aklıma. o zamandan beri rahatsız olurum beyaz ışıktan.

aynı fikirdeyim. konser değil sonuçta.

Kulak mikrofonları var mis gibi, zorunlu durumlarda onları kullanabilirler. Bence de rahatsız edici.

İşin içine mikrofon girince oyunun doğallığı yok oluyor; sinemaya gitmiş gibi oluyorsun ama kullanımı da illa ki zorunluluk nedeniyle oluyordur.

bence tiyatrocu da tercih etmez ama spor salonunda klasik konser verilen bir ülke burası, akustik filan hak getire.

Kullanılmasına gerek olmasa daha iyi tabii. Ama denildiği gibi akustikten kaynaklanabiliyor sorun. Bu yüzden oyuncu tercih etmese bile kullanabiliyor. Çocuk oyunlarında da genelde kullanılır mikrofon.

Bir de Genco Erkal artık 77 yaşında el insaf. Sesini salonun en arkasına kadar duyuramama ihtimalini yok ediyor böylece.

Evet sürekli yermeye odaklı bir kitle var ben onlara bok sinekleri diyorum afedersin, biri geldi mi diğerleri de üşüşüyor falan çünkü tek başlarına fikir beyanı yapamıyorlar pek ödlekliklerinden. Böyle onları takıp meydanı onlara bırakırsanız duyuru daha kötü bir hal alacak. Çare umursamamak. Keşke gitmeseler gidenler.

genel olarak mıymıntı bir kitle var, her şeye laf sokmayı ve her şeyi aşağılamayı karakteristik birer alışkanlık haline getirmiş bir kitle... ben zaten pek duyuru açmıyorum da başkalarının duyurusuna bakarken altında yazılan cevaplara bakarken bile geriliyorum. soruyu soran kişiyi kendisinden daha iyi tanıyormuş gibi "en doğrusunu ben bilirim" havasında bir yargılayıcılığa bürünmek moda herhalde. sözlükte de aynı sebepten takılmıyorum zaten. herkes birbirini hakir görüyor anca.

@comptrol Aynı kitle herhalde trollük yaparak bana da "Yaz! Yaz!" diye gazı veriyor. Manipülatörler işte!

Lağım çukurunun içinden bir ton sevdiğim insan ile tanıştım, dışarıda da zamanım oldukça görüştüğüm. Görüşmeyip buradan birbirimize el attığımız kişiler de var; o kadar kötü de görünmüyor durum buradan ama saldırgan ve mıymıntı tavrı da izlemek, buna maruz kalmak üzücü.

- Bir sene icinde ne kadar degisti bilmiyorum ama esas itibariyle soru cevap kalitesinde feci dusus var. Dinamigi uzun uzun anlatmayayim, sistem iyi cevabi takdir etmiyor. Sonucta sen de ya kalitesiz ortama uyum saglayip kalitesizlesmeye katkida bulunuyorsun ya da ayriliyorsun.
- Depresif insanlar cok can sikici. Her sorunun altina gelip hiccilik oynuyorlar.
- Son zamanlarda niteliksiz insanlar da cok turedi. Oyle ki bazen ortama uyum saglayabilecegin kadar bile olmuyor, bunlar ne kafasi diyorsun.

ek: yanlis yorumlanmasin, soruya cevaben negatifleri siraladim. genel itibariyle kisisel olarak hala faydasini goruyorum ki zaman harciyorum. ustelik ortamda bozulma olsa da hala hem insan hem bilgi olarak bircok cevher oldugunu biliyorum. ancak ne yazik ki genel trend fazlasiyla kotuye gidiyor.

bundan 5-6 sene önceki duyuru ile simdiki arasinda daglar kadar fark var. şu anki hali ile duyuru bok gibi.

ne tatlı zaman vardır burda ne kötü. türlü türlü insan, huy, karakter var. normal yani. bu arkadaş kalkıp da "yaaa ne güzel şeyler söylüyorsunuz benim için" diye duyuru açtı mı hiç? (arkadaş dememdeki sebep kendisini tanımamam, hiç de mesajlaşmadık).
açmadı. çünkü insan hep kötü lafları/eleştirileri muhatap alır. iyi yorumlar unutulur.

hepsini geçtim, rica ediyorum şu duyuruyu, sözlüğü vs. çok da hayatınızın "önemli" bişeyi haline getirmeyin. buradan sosyal bir hayat edinme çabasına girmeyin.
bakmayın şu site öyle böyle yararlı bir site değil. hani faydalananın faydalanabildiğiniz kadar. bak dün çocuğun biri intihar ediyordu, duyuruya yazmasa şu an toprak altında olacaktı. yani "ben bırakıyorum, gidiyorum buralardan...." triplerine girmek yerine, ortalama bir vakit geçir burada. ne hayatına sok ne hayatından çıkar duyuruyu, ve yazarlarını. hatta bana kalsa şu ifşalardan da uzak durun, kişisel sohbetlerden de.

kaç senedir buradayım, arada kalite düştü diyerek koptuğum sonra geri geldiğim zamanlar da oldu.
ama hiçbir dönem kalite bu kadar düşmemişti.

öte yandan şu da var, bunca zamandır buradayım, ne moderatörlerle problemim oldu ne de nefret mesajı aldım. tam tersine gelen mesajlar hep teşekkür mahiyetinde oluyor ve güzel muhabbetler ediyorum arada.

yani kalite düştü, milletin 3'er 5'er hesabı falan var sanırım, habire sağlı sollu trollük yapanlar var, ama dramatik vedalarla ayrılan arkadaşlar biraz da kendilerine de dönüp bakmalı. girmesinler tartışmaya? ne gerek var. soruya cevap ver ve devam et yani di mi?
hele şuradan ifşa, arkadaş, sevgili yapmaya çalışanları hiç anlamıyorum.
çok muhabbet tez ayrılık getiriyor cidden.

Ben de zaman zaman açıyorum duyuru, cevap da yazıyorum hemen her gün, öyle bir sıkıntım olmadı. Olsa da rahatsız olmam ben, biri mesajla beni aşağıladıysa ben de küfreder ve bloklarım bu kadar basit. Pire için yorgan yakmaya gerek yok.

eskiden her ilginc duyuruyu acardim. ihtiyacim olmasa bile. her birinden bir sey ögrenirdim. birinden ögrendigimle daha sonra telefon hatti cektim. birinden ögrendigimle lezzetli yemek yaptim. birinden ögrendigim yeri ziyaret edip güzel vaki gecirdim. burdan ögrendiklerimi tasinirken kullandim, hesap actim, burasi sagolsun, isimi gördü hep. her birinden ögrendigimle yeni bir sey kattim kendime. random bilgi dagarcigi olustu.

eksi de öyleydi, sürekli ama sürekli acar, yeni basliklar okur, vay be böyle miymis derdim. bir yil geldi, sonra her sey bozdu yavas yavas. @2ciler ve bu tarz benim, spor yorumlari mi debeler oldu? sonra yavas yavas cekiyorsun, sadece ne olmus ne bitmis diye giriyorsun arada.

duyuruda ilginc bir yönde gidiyor, atismalar, bilip bilmeden cevap vermeler, asagilamalar, özelden tartismalar. adam diyor ki mail adresiyle alakali sorun var. cevap yaziyorum google products forumlarindan bildiklerimle. benzer dert yasamisim 1 hafta kadar önce. özelden yanit dönmüs. "sana mi sorduk dallama". atopic cilt yapisina sahibim, trasla alakali bir ürün soruyorum. yanit: "tras olayini da ne abarttiniz cart curt oluyorsun bitiyor" yazan da 19 yasinda tüyü bitmemis bir velet. nice örnekler var, cinsellikle alakali bir sey soruyorsun, yalancisin. niye? cünkü kimsenin cinsel hayati yok, masa basinda eli s.kinde yanit atmaktan ibaret. soru soruyorsun, özelden sen beni gerzek mi sandin, niye öyle yaziyorsun. ciddi soru soruyorsun, sacma yanitlar yazip dolduruyorlar, cevabi olan adam cekiniyor tartismaya girmekten. ben de bazen yanit yazmiyorum bilsem de, cünkü altta tartisma baslamis. yok canimlar cicimler, birkac duyuru "fenomeni" yaratmalar, acik acik troller... icerik nerde?

yani hala degerli, kiymetli buluyorum bu ortami. ama o da zamanla degisiyor. umarim daha fazla insan sogu(tul)maz.

bunların hepsi beklentiyle alakalı bana kalırsa. "bu siteden beklediğin nedir?" sorusunun cevabı bu kalıp gitmeleri belirliyor. "şu siteden asgari de olsa fayda sağlayayım, belki birilerine de ufak da olsa bir faydam olur" gözüyle bakıldığında, buradan gitmeyi gerektirecek bir sebep de olmaz.

eskiden 5 birim fayda sağladığına inanan şu an 3 birim fayda sağladığını görüyorsa da, burada geçirdiği süreyi azaltır, yine gitmesi gerekmez.

gerektiğinden fazla anlam yüklemenin böyle sonuçları doğurduğu kanaatindeyim. diğer arkadaşlar da söylemiş zaten, dünyanın hangi topluluğunda sadece iyi/kaliteli/karakterli/olgun insan kitlesi var da burada onun yansımasını arayalım? gerçekçi olup, fazla beklenti içinde olmadan yüklesek anlamlarımızı, iyiyi de kötüyü de bu kadar büyütmesek, bu kopuşlar asgari düzeyde olur bence.

insanlari bilgilendirmek amaciyla duyuru actigimda bile (soru degil duyuru) ozel mesajla agza alinmayacak kufurler eden insanlar mevcut burada,oyle az sayida da degiller. bir kismini gormemeye calisiyorsun ama bir kismi surekli olarak kendini sana gosterme ihtiyaci hissediyor, ne kadar depresif oldugunu illa gozune sokmak istiyorlar. bir de hicbir seyi begenmeme, her seye muhalefet olma timi var ki evlerden irak.

yaklasik 3 yildir buralardayim, gozlemledigim eski yazarlarin hicbirinin kalmadigi. benim de zaman zaman uzaklastigim olmustur, bu ara yavas yavas o moduma donmek uzereyim. hepsinden sogudum desem yeridir.

bunlar haricinde cok sevdigim insanlarla da tanistim burada; guzel aktiviteler de yapiliyor. disarida gorustugum, yemek tarifleri aldigim, bazi konularda danistigim hatta is gorusmesine gittigim insanlar bile oldu. bu durumda kolayca da birakamiyorsun.

ha bu kadar ciddiye almali mi dersen, bence gerek yok. iyinin de kotunun de oldugu bir yer burasi. bes parmagin besi de bir degil iste. sadece o kotuler citayi yukselttikce iyiler azaliyor.

İnternet kullanımının çok yaygın olduğu bu dönemde, binlerce insanın takip ettiği bir sürü site var. Bu sitelerde gayet makul insanların olduğu gibi günümüzde kullanılan "troll" insanlar da var.

Bu yüzden fazla takılmamak lazım bunlara, kalite artar, bozulur, insanlar değişir, yeni insanlar gelir, yeniler eskileri benzemez, eskiler yenileri vs...

Fazla dert etmemek gerekiyor böyle şeyleri yoksa sonu yok yıpranan kendiniz olursunuz. İnsanlar artık bu sanal alemden evleniyor, mutlu oluyor, güzel arkadaşlıklar kuruyor. Tabi ki bunun zıttı da oluyor. Eğer çok rahatsız oluyorsan bazı şeylerden yani o siteden uzaklaşırsın, görmezden gelirsin.

senelerdir buradayım. rahat iki senedir olmuştur, belki daha da fazla. ben burada olduğum süre içerisinde en azından 3 dönüşüm geçirdi duyuru ve bu değişimler resmilikten samimiliğe doğru gitti ve sanırım şu anda o iş cıvıklığa döndü. açıkçası çok dikkat etmedim, zaten saçmalayanları da fazla ciddiye almadım. o anda tartıştım ve bitti. böyle yaptığım için belki şimdiye kadar durumu farketmedim ama bir süredir duyuruda ki şikayetlerin arttığı bir gerçek. başlarda üzerinde durmadım aynı şekilde ancak bu kadar şikayet olduğuna göre bir şeylerin ters gittiği belli ancak duruma doğrudan ''troller bunlar'' diyerek yaklaşmak ne kadar doğru, ondan da emin değilim.
hali hazırda toplumumuzda ruh hastası ve sorunlu insanlar bolca mevcut, bu artık herkes tarafından kabul edilebilir sanırım. sonuçta burası da o insanların da içinde bulunduğu toplumlardan meydana geliyor. o yüzden troll olduğunu düşündüğümüz insanların bir kısmımının aslında psikolojik anlamda bir takım sorunlara sahip olduğunu düşünüyorum. bu kanıya da bir arkadaşımın karşılaştığı bazı olaylar sonucunda vardım. hani öyle absürt tepkiler ve yazılar okudum ki, bunları yazan birinin troll olmasının imkanı yoktu, adam doğrudan ben ruh hastasıyım diyordu.
millet normal hayatında ki sorunlarını gelip burada kusuyor. patronuna, eşine, amirine vs söyleyemediklerini burada ilk karşısına çıkana sayıyor, sövüyor.

onlar tamamen troll değil demiyorum, arada elbet trollük yapa(maya)nlar da var ancak, işin birde bu tarafının olduğunu düşünüyorum.

Bu kadar duygusal da davranmamak gerek bence.

Mesajlaşma bölümü açılıp da insanlar birbiriyle yiyişmeye başlayınca olay koptu bence. Önceden insanlarla çok zor iletişim kurulurdu cevaplamak dışında.

troll meselesi hep vardı aslında.
hâlâ da var muhtemelen.
son birkaç aydır uzak kalmayı tercih ettim biraz, o yüzden pek bilemiyorum.

ama bu değişim süreçleri hızlı yaşanıyor burada.
yıllardır girip çıkıyorum duyuruya.
bazen birkaç ay çok iyi, seviyeli, kaliteli giderken, birden bozabiliyor.

belirli bir çizgide ilerlediğini sanmıyorum.

benim soğumam kişisel nedenler dolayısıylaydı.
duyurunun kendisiyle ilgisi yoktu.
ama saçmalayanlar her zaman olacaktır.

bazen bazı şeyleri sorma ihtiyacı hissediyor insan.
ama iş geyiğe döndüğünde, saçma cevaplar almaya açık oluyorsunuz.

yani işe yaradığı noktada kullanıp, arada akıl dağıtıp, fazla kaptırmamak en iyisi bence.

duyuru camiası fazla kırılgan sanki. zamanında bana demediğini bırakmazdı millet, hala konuşuyorlar da şimdi biraz daha büyüdüm diye ses etmiyorlar herhalde. eskiden ne ergenliğim ne asosyalliğim ne mallığım kalırdı, mesaj atıp küfreden olurdu. 3-5 yavşak yüzünden duyuruyu sözlüğü bırakacak olsaydım ohoo.

ha "bu ne biçim ortam, burda kalmak istemiyorum" deyip gidiyorlarsa bir şey diyemem kendi tercihleri. sözlük zaten saçmasapan bir ortam, duyuru yine fena değil eskisi gibi olmasa da. ben duyuruyu sadece çok fazla zaman geçirdiğimi ve bunu kesmem gerektiğini düşünürsem terk ederim açıkçası, insanlar niye geliyor ya da başkalarının tavırlarına göre duyurudan gidiyor onu bilmiyorum/anlamıyorum.

mesela emirkulu'nun bok sineği dediklerinden biri benim. ona efsane sataşıyodum. başka insanlar da var sataştığım. ben şahsen bunu troll olduğum ya da biriyle kişisel derdim olduğu için yapmıyorum. troll de değilim zaten. ama bu insanlar ben sataşıyorum diye duyuruyu bırakmıyo veya ben de bırakmıyorum. bi duyuruda küfürleştiğim kişi gelip diğer duyuruda bana güzel cevap veriyo vesaire. bu kadar abartılacak, büyütülecek, "gidiorm duyurudan :((" demeyi gerektirecek hiçbir şey yok bence.

gidiyorum diye bildirim yapanlara ayrı kılım. gidiyosan git amk çok sevdiklerin varsa onlara mesaj atıp söylersin, bana ne. arkandan ağlayalım mı onu mu bekliyosun. millete "kendinizi ne zannediyosunuz" diyolar, kendileri giderken çok önemliymiş özelmiş gibi duyuru açıyolar.

acilin ben geldim,

ilk duyurumu 2006'da atmisim ve o gunden beri aktif olarak (kendimce) duyuruyu kullaniyorum.

ilk baslarda sanirim internet kullanicilarina acik degildi burasi (oyle hatirliyorum) ve cidden ortam bambaskaydi.

uzatmadan gunumuze gelirsem,

- her onune gelenin kayit olabildigi bir platform haline geldi,
- Sahte niklerle kendilerince eglence arayan ergenler turedi
- Kendi arasinda komun kurmus garip bi grup var. Birbirlerine canim cicim diye hitap ediyorlar falan (kotu diye etiketlemiyorum ama o yone evrildi duyuru, bu da ilginc bir sey.)
- Ifsa denen birsey var ki bu da artik buranin tanisma platformu haline geldigini gosteriyor bi nevi. (Insanlar bilgi paylasilan bir ortamda artik fotograflarini gosterme ihtiyaci hissediyorlar bu sebeple)

Duyuru, salt bilginin paylasildigi bi yer olmadi hicbir zaman evet ama bu kadar da civimamisti hic. Di mi cinimcim yaaa.

işte bunlar hep insanların kendini fazla önemsemesinden.
duyuruya ara ara veda edip, bunu belirtip, dayanamayıp tekrar döndüklerinde yine 'ısrarlara dayanamadım ben geldiim' diye duyuru açan adamlar direk gözümde özgüvensiz insanlar olarak canlanıyor.

mesajdan rahatsızsan mallara eklersin, cevaptan rahatsızsan şikayet edersin. sorun çözme becerileri yok. bi de yine kendilerini çok önemseyip 'falanca bana böyle mesaj attı, nasıl oluuuğğr' diye duyuruyu ayağa kaldıranlar var.

yoldan geçen adam laf atsa adama bişey demek yerine gelip burda duyuru açanlar var. ne bileyim sosyal konularda bi duyuru açtığımda ben nicklere takılmak yerine bakış açımı değiştirecek cevaplara bakıyorum. amacı sadece yermek olan cevapları önemsemeyip diğer cevaplara odaklanıyorum. yoksa kendimce haklıyım zaten neden destek arayayım? bu insanların günlük hayatta insanları bu kadar önemsemediğini zannetmiyorum. burda da tavır aynı olmalı.

ama asıl sorun modların adaletsiz tavırları bence. keyiflerine göre cevap-profil silince insanlar doğal olarak isyan ediyor. haklı çıkma güdüsü hepimizde var ama kurallar herkes için olursa seve seve uymak zorunda kalırız.

Bu arada blgisayari tamirciye birakiyorum. Bundan sonraki tik ve aciklamalar sonra gelecek.

7-8 senedir duyuruya düzensiz aralıklarla giren, bir sorum veya merak ettiğim bir şey olduğunda iyi kötü cevabını alan biriyim. denk geldiğimde de yardımcı olduğum insanlar olmuştur. 2008'de yaz stajımı bulmama vesile bile olmuştur burası. amacına uygun kullanıldığında gayet faydalı bir yer. ama internette büyük bir kitlenin girişine-katkısına açık her yer gibi "bozulmaya" mahkum. burada belirli 1-2 kişi dışında kimsenin nickini bilmem, tanımam. insanlar sitenin amacına uygun olarak sorularını-duyurularını paylaşmak veya paylaşanlara yardım etmek için girseler hiçbir sıkıntı yok. ama meşhur oldukça buraya dadanıp ego tatmin etmek isteyenler, kadın-erkek kaldırmaya çalışanlar dadandı buraya. ekşi sözlükle paralel bir gelişim seyri gösterdi. kankacılığın olduğu yerde huzur kalmaz. ama terkedip gidecek kadar ciddiye alanlara da şaşıyorum doğrusu. rahatsız oluyorsan zaman geçirmezsin, sorun sorunun olduğunda gelir cevabını alır gidersin. beyin bedava!

benim başıma hiç gelmedi, gelmiyor böyle olaylar. alla alla...

Hiç tanımadığım bir kişi sanki kan davamız varmış gibi bana mesajlarına cevap vermediğim için bin türlü hakaret sıralamıştı. Paragraflarca yazı düzmüştü. Üstelik bunu duyuruda engelli olduğu için Facebook'tan fake hesabıyla bana ulaşıp da yapmıştı. Facebok'tan beni nasıl bulduğuna gelirsek, o sırada görme engelli ve dişsiz bir kediye yuva arıyordum ve burada Facebook'taki ilan da vardı.

Bu kişi bana güya hukuki bir şey danıştı duyurudan. Ben cevap verdim. Sonra büronuza geleyim dedi. Bürom olmadığını söyledim ama normalde karşılaşmadığım ısrarcı, agresif bir tarzı vardı ve benim kimliğimi filan bildiğini de işte daha sonraki Facebook üzerinden mesaj atması sayesinde anladım.

Kim bilir kafasında neler kurdu da beni duyurunun tehlikeli olduğuna ikna edip buradan soğuttu.

Bu olayı yaşayınca kendimi burada kendine eğlence arayan, ciddi psikolojik sorunları olduğuna inandığım kişilere karşı da gereğinden fazla ifşa ettiğimi (fotoğraf koyarak filan değil bu ifşa) fark ettiğim için uzaklaşmak istedim buradan ve de herkes aramızda böyle insanlar olduğunu görsün diye bana gelen saçma sapan, hakaret dolu mesajı da paylaşarak duyuruyu bırakma sebebimi paylaşmak istediğimde insanların nefret kusmak için bahane aradıklarını anladım gelen tepkilerden.

3 ay duyuruya girmedim. Sonra hukuk sorularına cevap vererek yine kullanmaya başladım.

Kimseyi fazla ciddiye almıyorum artık ve sakince cevap veriyorum bana edilen hakarete, yapılan kötü bir yakıştırmaya. O yüzden kafam rahat.

Burası ego tatmin yeri değil, yardımlaşma platformu.

Anonimliğin suyunu çıkarıyorlar bazıları halen. Her fırsatta laf sokup, saldırıyorlar etrafına. Artık onları ciddiye almayıp, kendimi onların çirkin egolarına hedef yapmamayı öğrendim.

Normal yaşantımızda çevremizi hepimiz kendimiz seçiyoruz, internette muhatap olduğumuz kişiyi seçmek gibi bir lüksümüz ise yok ve bu yüzden her türlü sorunla karşılaşabiliriz. Nasıl başa çıktığımız önemli.

Kendi yaşantımda ne benden 10 yaş küçük ne benden 20 yaş büyük kişilerle görüşüyorum. Burada ise her yaştan, her meslekten, her ilden, her gelir düzeyinden insan var ve bu yüzden biz kendi çevremizdeyken olduğumuz rahatlıkta, samimiyette davrandığımız vakit herkes bizim almaya alışık olduğumuz şekilde tepki vermeyebiliyor. Bunu fark etmek önemli bence.

Artık duyuruya zaten soğuk bakıyorum ve o yüzden de soğunacak bir durum yok benim için ortada. Biri benimle tekrar kişisel olarak uğraşmadıkça, ben buna izin vermedikçe burda olucam. :)

Edit: İmla

burdaki en rezil şey insanların birden fazla hesap alıp kendilerini başka insanlarmış gibi tanıtmaları bence. adam/kadın aslında tam bi gerizekalı, burdakiler bunu ayıklıyo ama bu sefer bi iki ay daha diğer nickiyle takılıyo burda. ben bunu gördükten sonra daha az girmeye, girsemde daha az cevap vermeye, yardımcı olmaya çalıştığımı farkettim. bilinçli bi hareket değil belki ama karşısındaki insanı gerizekalı yerine koyar gibi, ki bence hiç farkı yok, 55 tane nickle üye olup burda yazmak bence hoş değil. belki bende yazmam bi süre sonra ama "arkadaşlar sizi çok seviyorum ama ben yokum" diye de başlık açmam muhtemelen. burdada toplam 5 kişi farklı nicklerle birbirlerini eğlerler artık.

açıkçası ben de uğramamaya başladım buraya. devorgilla zaten kendini uçurdu lanet olsun diyerekten.

düzgün cevap veriyorsun birine subjektif soru sormuş zaten, yanlış anlar diye baştan buranın mimiksiz ortam olduğunu hatırlatıyor, fikrini yazıyorsun özelden gelip sana etmediği lafı bırakmıyor. cevap verirken bile kırıcı olmamaya çalışıyorsun, hakaret filan asla söz konusu değil sen "yanlış anlama ne olur
üzülürüm." demiş hakaretlere küfürlere
"terbiyesizlesiyorsun, kal sağlıcakla." diyorsun, burası bitiyor sözlükten dadaniyor. okudugun cümle "bebeğin ölü doğar umarım, en büyük acıyı yaşarsın."

demeye çalıştığım iyi niyeti sömüren, hakaret etmeyi kendinde hak gören leş insanlar da var burada ki başkalarıyla konuşmasını duysan bir melek sanırsın, bir terbiye abidesi.

özür dilemesi gerekirken üste çıkan, hadsiz ve görgüsüz kitle mevcut ne yazık ki. ve bıktırıcı oluyorlar .

eski nickler gitti biraz daha cıvık sorular çoğaldı bence
ama ben seviyorum buradakileri
ha herkes herkesi sevecek diye bir gaye yok
herkes kendi açısından haklı olduğunu iddaa ediyor ama tabi yanlış birşey
hakaret vb şeyler oluyor ama böyle insanların olduğunu bilip giriyorum ben buraya sıkıntı yaşamıyorum.

Çok emin olmamakla birlikte kankamsı kemikleşmiş bir oluşum olduğunu düşünüyorum. Birbirlerinin yanlış hareketlerinde bile kolluyorlar hatta paslaşıyorlar gibi.

Dokunulmazlar/dokunulmaz olduğunu düşünenler/ dokunulmazların olduğunu düşünenlerin olması rahatsız edici.

Duyuruya ilk verilen cevaplar ayağını sürüme etkisi yaratabiliyor. Ardından gelen cevaplar aynı minvalde olabiliyor. İlk cevap esip yağmışsa bakıyorsun herkes esip yağmaya başlıyor. İlk cevap olumluysa gerisi de öyle gelebiliyor. Cevapları okumadan cevaplamak bunun önüne geçebilir bence.

Troller beslenmezse trollük yapamazlar.

Bana göre duyurunun sıkıntıları bunlar.

Mesajlarla gelen aşağılamalar hakkında bir bilgim, deneyimim yok. Sürekli olması rahatsız edici olmalı. Huzursuzsam neden o ortamda kalayım ki diyorlar sanırım. Böyle bakınca haklılar. Sitenin yararı zararından azsa, gitmeyi seçer adam. Herkesten birilerine bir faydam dokunur belki diye kalmasını bekleyemeyiz.
Troller veya dalaşanlar olduğu gibi samimi sorular sorup samimi cevaplar veren çok fazla kullanıcı var burada. Diğerlerinden çok daha fazla. Girip cevap vermeyenler, okuyanlar da var sanıyorum epeyce.
Duyuruda daha çok olan kesimin ağırlığını koymasına bağlı olarak sorma ve cevaplama oranının artacağını gitmelerin azalacağını düşünüyorum.

benim öyle çok benimsediğim bir yer değil burası.ara ara girer bakarım.amacına uygun biçimde kullanmaya çalışıyorum.bahsi geçen kitle benim de gözüme çarpıyor ama isimlerini say deseniz sayamam çünkü cevap vermeye tenezzül etmediğim için kim olduklarını hiçbir zaman kafamın bir köşesine not edemiyorum.ben böyle saldırgan,troll tiplerin cevaplarını gördüğümde sanki onlar yazmamış da ben ilk cevap veren kişiymişim gibi davranıyorum.bu sayede böyle tiplerden uzak durabiliyorsunuz.tabi yine de böyle davrandığınız durumda özelden laf sokmaya çalışanlar/küfür edenler olabiliyor.böyle kişiler ortaya çıktığında da mallara ekle düğmesi faydasını gösteriyor.

1.si kalite feci düştü. Bunu zaman zaman cevaplarımda saçmalayan trollükler yapan biri olarak söylüyorum. İlk hesabım "agnahie" banlanmadan önce(ki çok saçma bi sebep yüzünden banlanmıştır, trollere kurban gitti daha doğrusu) cevaplarım uzun uzun iken bir baktım millet artık en ciddi şeyin altına bile link atıp geçmeye, geyik çevirmeye başlıyor. Yani ortamın genel algısını değiştirdi millet. Herkes de buna uyum sağladı nedense. Nedenini ben de gerçekten bilmiyorum.
2.si ifşalar arttı. Bu ifşalar artınca tabi otomatik olarak bir çoğumuzun dahil oldugu yürüşmeler yaşandı fakat bu olay arasındaki ince çizgiyi fark edemeyen bir gerizekalı kitle mevcut. OLayı bundan ibaret sanıyorlar.
3.sü kötü yönetim. Hollow'a hepimiz kıl oluyoruz hatta bbenim baya baya sövmüşlüğüm de var. Solem2 olmasının sebebi bu zaten :D Ama adam şöyle bir durup bakınca yine yapıyor bişeyler. Neyse fazla övmeyeceğim onu :)
4.sü Arkadaş paranoyak oluyor insan. Burdan birileriyle biraz samimi olmaya başlayınnca anında fake hesaplarını fark edebiliyorsun. Abi bu kadar olmaz ya neden çifter çifter hesap alıyorsunuz? Gerçekten artık biri ciddi bişey sorduğunda altına yazacağım cevabı mesaj ile gönderiyorum. Daha iyi oluyor hiç değilse yardımcı bile olamasak birbirimize o konu üzerinden bir muhabbet dönüyor. Eskiden bunlar duyuruların altında seviyeli bir şekilde olurdu.
5.si aslında burada herkes birer troll. Duyuru çok fazla sorunlu insanı bünyesinde barındırıyor. BUnlar da sorunlarını buraya taşıyıp çözüm bulmak yerine sorunlarının acısını acınası bir şekilde buradan çıkarmaya çalışıyorlar. Bi ikisiyle reelde denk gelip sonlarını kötü bitirmişliğim var.
6.sı Herkes çok mükemmel havalarında. Misal biri buraya "otobüste tanıştım şöyle oldu böyle oldu diyip hava atıyosun" demişti bana. Arkadaş ben düzenli olarak reddedilen biriyim zaten bunu da yazıyorum ama loser içerikli duyurular gördüğünüzde kim yazmış diye bakmaktansa hemen eziklemeye başlıyorsunuz herhalde. Ne diyeyim? Objektif de olamıyor kimse.
7. İşi sürekli fuck buddy aramaya çevirmek. Bunu yapan kadın tanıdıklarım da var ve kendilerini kesinlikle burada bir soruya cevap verirken göremezsin. Avcıdır onlar, hedeflerini seçer, takip eder ve sonunda pat diye yeşillendirirler.
8. Arama butonunun kullanılmaması. Bu çok ciddi bir problem. Ben artık sayısını unuttum "neden hayvanları kısırlaştırıyoruzkieee" diye açılan duyuruların. Arkadaş bir arayın ya neymiş niyeymiş önce bi bakın. E haftada 3 gün benzer duyurular açılınca insan ister istemez dur sunun bi ağzına sıçayım bu ne salak bişeymiş ya diyor. Bir beyin var ve kullanmayı bilmiyor bir çok kişi. Neyse

Not: Yukarıda yazdıgım tüm maddelerin benim için de geçerli oldugunu hatırlatır, espri kaldırmayacak bir kafada oldugumu bilgilerinize arz ederim sayın pikicanlar.

ben de 2007'den beri aktif olarak kullanıyordum. duyuru kaçırmazdım yani. gece bıraktığım yerden devam ederdim sabah kalkınca. akşam eve geldiysem en son bıraktığım yere geri dönerdim ki kaçırdığım duyuru olmasın cevaplayayım diye.

son 1 senedir biraz soğudum, son 6 ayda daha da soğudum. son 3 aydır duyuruları bile takip etmiyorum. günde bi kaç kere giriyorum. bi kaç dk bakınıp çıkıyorum.

brkylmz'ın yazdıkları doğru. önce ifşa duyuruları, şimdi de zirve duyuruları falan bozdu burayı. sitenin amacı soru cevaplamaktan çıktı sosyalleşme, tanışma oldu sadece.

Herkese çok teşekkürler, kafamda bir sesler "Haaa, vay anasını" dedi.

Yönetim derslerimiz şununla başlıyordu: "Bir kişinin yanına, ikinci bir kişiyi koyarsanız, burada sosyalleşme ve yönetim başlar. Gerek ve yeter koşul ikinci kişinin varlığıdır. Bu varlık platformdan bağımsızdır. Mektup arkadaşlığında veya teftişlerde bile sosyalleşme ve yönetimden söz ederiz. Belli bir kişi sayısına kadar bu ilişkiler sezgilerle yönetilebilir. Güç kimde ise yetkiler de onda toplanır az kişi varsa. Çok kişi varsa güç ve yetkiler birbirinden ayrı olabilir, güçlü olanın yetkisi olmayabilir. Bu şekilde yapılandırılmış bir yönetimden söz edebiliriz."

Buranın ilk amacının sosyalleşme olmadığını biliyorum. Aynı işimize gitmemizin amacının sosyalleşme olmaması, çalışmaya gitmemiz gibi. Yine de "iş arkadaşı" diye bir kavram var ve bunlar çok yakın arkadaşlar bile olabiliyorlar. Ya da İspanyolca kursuna İspanyolca öğrenmek için gittim. Ders dinlerken milletle muhabbet etmedim ama yine de dil kursundan görüştüğüm insanlar var. Keza ehliyet kursundan da. Buralara "Ooo, kimlerle tanışılır" diye gitmedim ama insanlarla tanıştım. Ana amaç o olmasa da ister istemez sosyalleşiliyor. Teoriler bunun platform bağımsız olduğunu ifade ediyor; yani "Burası bir site" ile "Burası bir işyeri" arasındaki tek fark işe gitmek zorunda olmamız. Ama "Burası bir kurs" ile çok da farkı yok. Sonuçta bir kişi ile herhangi bir şey için mesajlaşıldığında, artık o kişi hayatına giriyor iyi veya kötü bir şekilde; ya da bir duyuru veya cevabını okuduğunda da. Çünkü Yönetim Bilimleri bunun için yeter ve gerek koşulun o insanın varlığından haberdar olmak, öyle bir kişinin var olduğunu bilmek olduğunu söylüyor. Bir kişiden haberdar olduğunda, ona olan bir şey sende etki bırakıyor. Etkinin büyüklüğü kişiye bağlı olarak değişiyor. Oturup dövünebiliyorsun da, görmezden de gelebiliyorsun. Örneğin, Zetahead emirkulu'na çok yardım etti. Ana amacı gerçekleştirdi, bu ana amaçla birlikte ikisi sosyalleştiler. Varlıkları birbirine güven verdi ama Zetahead'in gidişi emirkulu'nu oldukça üzdü. Sonu.ta hayatının en büyük yardımlarını yapan biri ile ne kadar yüzyüze görüşmese bile, onun varlığı bir güven yaratıyordu. Ama başka birinde "Hmm, gitmiş mi, peki" tepkisi verdirtti.

Buradan çektiğim ana sıkıntı, bir anlamda sosyalleşmenin birincil amaç haline gelişi. Bu beklenti-gerçek farklılığı kişide hayal kırıklığı oluşturuyor olabilir.
Gidenlerden tanıdığım birkaç kişiyi de bu şablona oturtamıyorum açıkçası. Onların başına gelenler benim başıma bir iki kere geldi ve sallamadım, güldüm geçtim. Konudan bağımsız olarak bir noktaya geleyim, dün buradan bir kişi ile konuşurken "Ya ben 3-4 günden fazla kaldığım yeri evimmiş gibi belliyorum. Bir yere giderken evden ayrılasım gelmiyor, oraya gittikten sonra da orayı evim belliyorum, oradan dönesim gelmiyor. Ama sonra 3-4 güne de unutuyorum" demiştim. Şimdi buraya geri döneyim. Bu bağlamda burası da ev gibi benim için. Her akşam Candy Crush oynasam, o da başka bir ev olur. Amacından bağımsız olarak. Yani "Evim, güzel evim" gibi değil de her zaman gittiğim markette ne kadar rahatsam, spor salonunda zaman geçirmeyi ne kadar seviyorsam, 3-4 kere gittiğim yeri ne kadar benimsiyorsam; bu da öyle. Amacım sosyalleşmek olsa da, katkı yapıp yardım etmek olsa da ya da hiçbir şey yapmayıp sadece bakıp çıksam bile; birkaç kere heves kırıcı bir şey olsa üzülürüm be. Yani, yıkılmam, birkaç güne unuturum; neler bırakılmıyor ama dokunur yani. "Vay be, ne günlerim oldu. Hakkınızı helal edin" derim. Ki bazılarında merak ettim, "Neymiş o beğenilmeyen cevaplar" diye. Cevaplarda bir şey de yok, hatta yardım edildiği için heyecanlı bir cevap olmuş biri ikisi. Sonra elemanın teki gelmiş, şevkini kırmış, gitmiş. Buna "Müdahale edelim" de diyemem tabii ki, saçma ve temelsiz olur. Başka birinin de şevki kırılmaz, o da öyledir. Ama yazık bence yine de, iyi insanlardı gözümde. Ne bileyim, iyi niyeti ile cevap vermiş, niyetinin tam tersi yanıt almış. Neyse, umarım herkes kendine göre ister gerçek hayatta ister sanal hayatta akacak birkaç mecra bulur.

Edit: Yanlış anlama olmasın. Doğrudan "take a minute süper insandı, o niye gitti" değil derdim. Sadece tanıdığım bir kısım insanlar gitti, tanımadığım da bir kısım insanlar gitti. Masum olmayabilir gidenler, masum olabilir de. Sadece davranışı anlamaya çalışıyorum. Sezen Aksu'nun "Ben Allah'ın terazisi miyim de, kim neye layık onun kararını vereyim" diye; sonuç olarak Allah'ın terazisi ben de değilim. Neyine niye karar vereyim.

cok guzel olmus, muzik ve puzzle secimi de guzel, eline saglik.

daha yeni 2binlige basladim ben de, keske bu sekilde yapsaydim :(

Çok beğendim, çok güzel olmuş. Ellerine sağlık 2binlik bitirdim. Ama videoyu görüce 5bin gözümü korkuttu. :)

ohaa bu tam hasta işi, bayıldım.

harikulade! elinize kolunuza emeğinize beyninize sağlık.

inanamadım, elinize sağlık. hiç bu kadar organize çalışamam, kaos içinden yavaş yavaş düzeni ortaya çıkartırım, o yüzden uzun sürer. aylarca bitiremezdim herhalde. çok başarılı olmuş.

süper olmuş. ama tam bir deli işi ben hayatta uğraşamazdım

çok güzel olmuş, video da harika. müzik seçimi de iyi. bu çalışma için 2 ay, 25 günlük süre de çok çok iyi, tebrik ederim. ellerine sağlık.

çok iyi hem dev puzzle ile uğraşmak hem timelapse fotoğraf çekimi deli işi :D eline emeğine sağlık

süper olmuş puzzle da çok güzelmiş

çok güzel olmuş, ellerine sağlık :)

yerim olsa ben de yapacağım ama maalesef yer yok :/

çook güzel çalışmışsın, hayran kaldım. eline sağlık ve güle güle kullan.

(kola içmesene yahu, zararlıığ.)

odamın kapısını kilitledim, 3 liraya eczanelerde satılan sünger kulak tıkaçları var çok işe yarıyor. onları takıp dersime çalışıyorum.

bunalmayın, strese ortak olmayın, körüklemeyin, sessiz kalarak kabullenmeyin, sabretmeyin.
açın bir müzik, gidin kavga mahaline, başlayın dans etmeye. her seferinde yapın bunu.
çalışmazsa "sen de bi şeyden anlamıyormuşsun, boşuna yaşamışsın bunca yıl" deyin.

@hayat aklini konusacak bir filozof uret iyi fikirmiş :)

Birayı seçerim tabi ki.

Bira iç

lan bu kadar zor sorular sormayın ya

kahveden vazgeçemezdim. biraya aşık olmama rağmen.

hayatımda toplam bir kaç kez kahve içmişimdir. o yüzden bira <3

Bu saatte kahve mi içilir? Uyutmaz sonra. Bira tabii ki.

İmza: bir iki saat içinde yatacak olan birisi.

Birayı secerim.
Zaten bu saatte de kahve içilmez,içilir ama uyku falan kaçar oysa uyumak ne güzeldir.

bira diyorum.

www.youtube.com

Bira, tartışılmaz.

rakı.

daha 5 başlık aşağıda bu saatte kahve içicek bi yer soruyordum ama, gerçekten zor hatta imkansız seçmek

bira

kardeşim niye böyle, gereksiz ürkütücü sorular soruyonuz yav.

ne yardan ne serden geçelim mis gibi yaşayalım işte. :)

beni şu an kahve daha çok cezbederdi, kahve içesi günümdeyim.

kahve. kahve içmediğim gün başıma ağrılar giriyor.

bu soruyu kendi kendime çay mı kahve mi? şeklinde sormuşluğum vardır, bira seçeneğini hiç düşünmemiştim doğrusu. Kahve olurdu tercihim nihayetinde, alkol istersem alkollü kahve seçeneklerini değerlendirirdim bu durumda.

Bira.
Kahve pek sevmem. Kahve diye içtiğim şeyler genelde sütlü, kremalı, yoğun kahve tadı olmayan şeyler.

yardan vazgeçilir kahveden geçilmez. :))

bi kahve koymadan cevap veremiyorum soruna.

Haftalık bira tüketimim senelik kahve tüketimimden fazla o kadar diyeyim.

Biradan vazgeçerim tabii ki.
Kahvenin ikamesi yok ama bira bir şekilde benim için ikame edilebilir. Birayı severim ama bira içilen bir ortamda vodka da içilebilirsin. şimdi rakı deseydin olmazdı o bambaşka bir şey. rakı sofrasında/ortamında vodka, şarap falan içilmez.

ama kahve mi rakı mı deseydin işte sıkıntı başlardı :D

kahveyi şeçerim.kafein zehirlenmesine girene kadar kahve içebilirim sonuçta.ama bira şişkinlik yapıyor.verdiği şişkinliğe göre de iyi kafa yapmıyor.birayla kafa bulmak pek performanslı değil.kahveyle daha kolay kafayı bulurum.

ikisini de çok az içerim ve aramam. bira diyorum. neden? kahve hiç ilgimi çekmez. sıcak bir şey içmek istediğimde pekala 395835 çeşit çay falan içebilirim, "aman kahve olsaydı" demem. öte yandan, alkolle aram hiç yoktur. çoğu içki direkt olarak kusturur. ama birayı severim. onu içebiliyorum. hem çok az içtiğim için, iki bira içsem dokuz tane içmiş gibi sarhoş oluyorum. tat desen gayet güzel. yerine göre patates kızartmasının yanında içersin, yerine göre alır kuruyemişin yanında tek başına müziğini dinleyerek sarhoş olmak için içersin. o yüzden kesinlikle bira.

kahveyi içsem ne, içmesem ne. ama birayı içince sarhoş oluyorum. yahu ne güzel. ulan neredeyse 1 sene oldu. bi' ara iki bira içeyim de sarhoş olayım. sonra bi sene daha içmeyeyim ki iki birada tekrar sarhoş olabileyim. nerdeyse 6 lira olmuş zaten bu tarz önlemler almak gerekiyo.

kahveyi seçerdim. kahve sabah akşam her türlü gideri var bira öyle değil ama. hem bira hamallık ya :p

çay.
ikisi arasında kave. türk olanından.

Robinson kitabevinde Turkiye temali guzel kartlar vardi. Baska yerde de bulunabilir hem de agirligi az.

türk kahvesi?

bence lokum götür.

keçe anahtarlık, buzdolabı süsü vb de olabilir. 50 tane olacak diyorsunuz, ağırlık da yapmaz. nazar boncuklu çok iyi fikir ama ağırlık sıkıntı olabilir.

minyatür halı anahtarlıklar var ucuz ve anlamlı. ziyaret amacına da uygun.

organik çöplerle, kağıt cam plastik ambalaj çöplerini ayrı torbalayıp geri dönüşüm çöpüne atıyorum.

pilleri pil atık kutularına götürüyorum

Çok örnek bi insansınız. Buyrun nobeliniz.

Biz karman çorman atıyoruz. Salona sıçan insanlarız zaten, yadırgamıyoruz.

TR'de recycling yaş sayın bay/bayan.

Odunla plastiği ayırt edemiyecek adamlarla aynı nefesi alıyoruz..

Şahsen ben geri donusum yapmak istesem bile cevremde geri donusturme unitesi yok. Motor yağımı veririm ama toplayan kişilere.

Pili atık kutularına atıyorum, kızartma yağını da camiye götürüyoruz belediye oradan topluyor sanırım. Bir de organik atıklarla geri dönüşebilecek kağıt-plastik-camları 2 ayrı poşetle atıyorum ama ayrı çöp kutusu olmadığı için ne kadar işe yarar emin değilim.

Sadece kağıt ve plastikleri ayırıyoruz. Hatta bir belgeselde izlemiştik yoğurt kapları yıkamadan atmayın gerş dönüşümde işe yaramıyor denmişti o yuzden yoğurt kaplarınıda yıkayıp atıyoruz.

erzurumdayım burda yok öyle uygulama. te ebesinin mınında migros var oraya da gidemiyorum. zaten gittiğimde "oraya bırak" diye tafra yapıyorlar. herifler kendi memleketini düşünmüyor. defalarca dışarı çöp sallayan erzurumlu gördüm. adamlar düşünmüyor memleketini ben mi düşünücem amk?

kağıtları ve plastikleri evime yakın lokasyondaki geri dönüşüm noktasına atıyorum veya kenara bırakıyorum ki, kağıt toplayanlar kolayca alabilsin. ancak ayırma gibi bir durum sözkonusu değil, çünkü geri dönüşüm noktasının ilginç bir bugu da kağıt, cam, plastik girişi olarak belirlenen yerlerden ne atarsanız atın ortada karışık şekilde buluşması :)

atık yağı belediyeye veriyorum. şarjlı pil kullanıyorum ama yeni birşey aldığımda içinden çıkan pilleri pil atık ünitesine atıyorum.
evsel atıkları çöpe, kağıt, plastik vb... aynı poşet içinde ayırmadan çöpün yanına koyuyorum. giysiyi iyi durumdaysa vereceğim kişiler varonlara veriyorum yoksa annem yer bezi yapıp atıyor.

kağıtları ve plastikleri ayırıyoruz sadece. bir de sıvı yağları dökmüyor annem kavanoza biriktiriyor, belediye topluyormuş.

kağıtlar için geçen burada geri dönüşüm kutusu sordum. belediyeyi aradım hiçbr şey elde edemedim. çöp karıştıran adamları da bulamıyorum hiç denk gelemedim. hiç hiç içime sinmeyerek atıyorum.

plastik kapakları asla atmaz yerde görürsem bile alır çantama atar sonra onu kütüphanede kutuya atardım. ama artık orası da uzak gidemiyorum.

yağ kalmıyor.

elbiseleri de gerçek ihtiyaç sahibini tanıdığın tanıdığı gibi şeylerle bulabiliyorum.

ama etrafta geri dönüşüm namına hiçbir şey yok. keşke olsa kapı kapı dolaşır bilinçlendirmek için gönüllülük bile yapardım. gel gör ben bile atacak yer bulamayıp karıştırıyorum atıkları.

Salona sıçıyoz +1

ayırıyorum. türkiye'de değilim.

cam konteynerları olduğu için camları ayırıyorum. eski kıyafetleri geri dönüşüme götürüyorum h&m'e. diğerleri için elimin altında atabileceğim bir yer olmadığı için ayırmıyorum haliyle.

cam, plastik ve kartonları ayırıp farklı yere koyuyorum.

söylemeyi unuttum, bayat ekmek kutusu var binanın önünde.

ayrıca, sokağınıza bağlı bulunduğunuz belediyeniz aracılığı ile, şişecam'ın belediyelere hibe ettiği cam kumbara talebinde bulunabilirsiniz. cam tamamen geri dönüşebilen bir üründür. belediyelerden talep edin. bunu da yapsınlar bir zahmet.

ilk rastladığım küçük bir haber sadece, fikir olsun diye.

www.cerkezkoyhaber.com.tr

bahçeli evlerde oturanlar organik çöplerini bahçede bir çukur açıp içine atabilirler. üzerine biraz toprak, o şekilde çürümeye bırakabilirler. çok yararlı bir gübreye dönüşür.

kağıt, plastik, cam, mutfak/banyo çöpü ve pil olarak ayırıp kumbaralara atıyorum.
yaşadığım yerde birer km. arayla hepsinin kumbaraları var. giysi kumbaraları da var. bana ayırması ve gidip atması kalıyor sadece.

lily briscoe önce sizi, sonra da belediyenizi tebrik etmeli. aslında bina yöneticisinden başlayarak, muhtar ve belediyeden talep etmeliyiz bütün bunları değil mi?

Evet, yaşadığımız yerdeki belediyenin bir uygulaması var. Yaklaşık 3 senedir geri dönüşüm için çöp poşeti dağıtıyor. Kağıt, cam, plastik gibi geri dönüşümü olan şeyleri o poşete atıyoruz. Haftada 2 gün çöp toplarken o poşetleri de alıyor belediye. Görevli çöpleri alırken o poşetleri de topluyor. Ben ayrıca iş yerinde de biriktiriyorum. Poşete koyuyorum geri dönüşüm olacak şeyleri. Poşet doldukça eve getiriyorum. Şarj edilebilir pil kullanıyoruz genelde. Ama arada oluyor muhakkak, onları da Bim'e götürüyoruz, geri dönüşüm kutusu var.

okulumuzda bu konuda pek çok proje yapılıyor, benim ve ailemin ayrı ayrı yaşadığı semtlerde de pek çok geri dönüşüm çalışması yapılıyor, atık yağlar, piller, kağıt-plastik-metal-cam gibi, o yüzden evlerimizdeki çöpleri de okuldaki çöpleri de ayırıyoruz, yemek artıklarını sokak hayvanlarına veriyoruz -tabi onların yiyebileceği hale getirdikten sonra- kitapları bazen sahaflara verioruz ya da satıyoruz -kardeşim bazen harçlığına ek olsun diye yapıyor- ya da ihtiyaç sahiplerine veriyoruz -test kitaplarını, çocuk kitaplarını, ne bileyim, annem bulmaca eklerini bile ayırıp huzurevine götürüyor-, kıyafetleri de gene etraftan duyduğumuz ihtiyaç sahiplerine veriyoruz. ha, belediyelerin kullanılmayan oyuncak, kitap ve giysiler için kocaman kumbaraları var -başka ne desem bilemedim?-, annem hiç kimseyi bulamazsa oralara koyuyordu en son -bizde inanılmaz derecede çok eşya vardı da annem çoğunu dağıttı artık bıktığı için başkasının işine yarasın diye, o da var. durumu iyi olmayan yeni evlilere kullanılmamış eşyalardan verdiğini biliyorum -herkesi dolaşan borcam gibi :D ama o borcamlardan çok vardı misal, her yeni taşındığımızda gelirdi :D - böyleyken böyle. ha, biz yapmıyoruz öyle afilli kıyafetlerimiz olmadığı için ama, ikinci el dükkanlarına kıyafetlerini satan arkadaşlarım vardı, bu da bir çözüm tabi.

sadece kağıdı ayırıyorum.

annem babam öğretmen. ama bu sene başladım ayırmaya, onları da zorladım odama gelip o koliye atıyorlar kağıdı. onların bile çok çıkıyor ama, asıl çıkartan benim. lise son öğrencisiyim, üniversite hazırlık olayına baya bi kağıt gidiyor.

www.kolici.com

3 haftada bu rahat doluyor. üstüne presleyerek koymuyorum tabi, o fireyi veriyorumdur sanırım. ama doluyor yani baya. toplayan birisi bulup veriyorum. suriyeli olmamasına dikkat ediyorum.

evet.
yağ, kağıt, plastik ve pilleri ayırıyoruz.

2 yıl dişini sık bitir o okulu. 20 sene sonra milletin çocuklarına "ben okumadım pişmanım siz okuyun yavrııım" diyip gezmezsin en azından.

yurtdışını zorlaman gerekir. aynı durumdayız.
iki kez gittim, döndüm. şans, kalıcı olamadım. üçüncüde affetmem. giderim, gelmem.

yurtdısını zorlamak için herhangi bir yolum yok ne cebimde param var ne de beni cagıracak bir dayım var yani yurtdısında dayım var da götüne koyayım onlarin.

afedersin de benim yurt dışında bırak dayımı, tanıdığımın tanıdığı olsa şu an penceremden çok farklı yerlere bakıyor olurdum.
babamların akrabalarını bulduk italya'da, türkçe bilmiyorlar. roma'ya 25 km uzakta bi köyde yaşıyorlar, inanır mısın kalktım gittim. olacak gibi değildi.
not: yerlileri oranın. çingeneler.

Makinayi bitirince belki yeni zelanda, kanada filan gocmen olarak alir umudu.

@norek oraya gidebilmek icin bazı seyler gerekiyor para pasaport ne bileyim en azından kacak götürecek adam falan bende onların hiç biri yok :)
zaten dediğim gibi dayılarımı yok saysan da olur yani götlerine koyayım onların :)
bana o bakıs acısını mesajla falan uzunca anlatırsan da bir nebze olsun mutlu olurum.

okulu bitir, ostim'de kalbur üstü bir yerde bir yıl çalış. sonra ihale firmalalarından birine girer orta düzey yönetici olarak emekli olana kadar az çalışacağın, ortalama kazanacağın, boş vaktinin çok olduğu bir iş ile, bir miktar mütevazi yaşayarak hayatına devam edersin.

nereye gidersen git o okul sırtında hep yük olarak kalır haco.

makina mühendisliği sence nasıl bir bölüm? bölümünle ilgili ekstra birşeylerle ilgilenip kendini geliştirmen hoş olabilir. sanayi demiyorum ama, kulüp vs.

bir de mevcut hayatında vaktinin çoğunu etkisi altına alışkanlıkların var mı? arkadaş grubu, uzun süreli ilişki, alkol, bahis, online oyun gibi şeyler.. bunlar çabalamaya, 'değişmeye' fena halde engel oluyor, enerjini, inancını sikip atıyolar. kendimden biliyorum.

yine kendimden bildiğim ve yeni farkına vardığım diğer olay da şu: sadece şimdi var. bugün ne yaptıysan o. gece yatağa yatarken sabah spor yapcam diyorum, kalkınca unutmuş oluyorum. bunalıp tamam hadi işleri yoluna koyayım diyorum, satır satır program yapıyorum -akşamdan sabaha planları unutan ben- tüm o planlar hayal olarak defterlerde unutulup gidiyolar. özetle dün ve yarını düşünmek bugüne zerre enerji bırakmıyor.
naçizane düşüncelerim bunlardı, iyi geceler.

online oyun var aslına bakarsan ki burayı kazanma sebebim de o. bilmiyorum odtü makine kazanabilir miydim (kazanamazdım) ama bi gaziyi kazanırdım akıllı uslu ugrassam.
her booktan cok cabuk sıkılan biri olarak da sıkıntım cok.sanayide çalıştıgım zamanlarda sabah 7de kalkıp yola koyuldugum için uyku problemim de oldugu icin oyunu pek oynayamıyordum hafta içi yani olmazsa olmaz maaşlı iş gibi başında durmam gerekmiyor ama yine de vakti sikiyor orası ayrı. bizim okuldaki mi boyle yoksa tüm ülkedeki mühendislik mi boyle bilmiyorum ama paso teori harfli zilyon tane bi sike yaramayacak formül var. daha 4.sınıfa gelip torna ya da freze gormemis hatta cnc görmemiş adam var daha ne olsun bolum hakkındaki fikirlerim bunlar. @klar @rygar sagolun düşüncelerinizi paylastıgınız icin.

Ayni benim gibisin lan Ankara'nin griliginden kasvetinden olsa gerek cok var bizim gibi burada.ben okulu birakip 2 yil çalıştım şimdi part çalışıp tekrar okumaya karar verdim ama o motivasyonumu da kaybettim.
Okuldan baska bolume ve sehre yatay geçiş yapmayi deneyip yeni bir hayat kurabilirsin kendine.

en oluru eline diplomayı almak. bana kalırsa oldukça kolay bir üniversiteye geçiş yap. tabi 1 ve 2den ders almıyorsan

bu sene össye girip ankara kimya yazayım bari hiç olmadı işletme ot bok falan. mühendise teklif edilen 1.5k ve hazır giyim firmasındaki kasiyerin aldıgı 1.5k parayı(kasiyeri kesinlikle kucumsemiyorum alnının teriyle parasını kazanan herkes kutsaldır) aynı kefeye koydugun zaman okumanın ve o kadar sıkıntı cekmenin bi sike yaramadıgını gördüm. össye girmeden önce 70-80kg arasındaydım sacımda 1 tane beyaz vardı. şimdi 110kg ve sacımın her tarafında beyazlar olan hatta biraz da kel kalmıs biriyim. he yemeseydin amk inek gibi yemeseydin de denebilir siklemiyorum onları.
o kadar okuldan soguyunca bir ısı transferi dersinde bu ne lan deyip bakabiliyorsun derslerine hiç girmedigin icin.

okulu bitirebilecegine inaniyorsan bitir, ondan sonra da bir insaat firmasina rokie muhendis olarak basla. ama muhendislikle isim yok, bitirsem de yapabilecegimi dusunmuyorum dersen hemen okulu birak derim. herkesin universite okumasina gercekten gerek yok. zaten eger kisiligin yatkin degil ve hevesin de yok ise muhendislik yapmak cok zor olacaktir.

neye yetenegin/ilgin/hevesin var? neleri becebilirsin? bu sorulari cevaplamaya calis.

10 senedir okuyorum biraderim, hala lisans. okulu bitirmen üzerine tavsiyeler verebilirim. öncelikle ailenin bu olan bitenden haberi yoksa en azından kendine en yakın hissettiğin kişiye aç durumu. ya da şöyle söyleyeyim okulu uzattığını bilmiyorlarsa al karşına konuş onlarla. yük olduğun düşüncesini en kolay onlarla konuşarak atlatabilirsin ben de tek çocuğum benzer hayatlarımız var. ve (sen de bitirmeye kafaya koyduğunda) bitireceğim ama durum bu' de onlara. benim yüzümden aile 2 kere krize girdi bu 10 senede. zaten 10 sene aynı yerde okumayı kimseye tavsiye etmem. tüm tanıdıklar mezun olup gidiyor bahçedeki bayrak direğiyle bir kalıyorsun. neyse, olsa da sorun değil.

ilk girdiğim üniversiteyi 1. sınıfta bırakmıştım o zaman yaş 19 20 falan. senin durum biraz bunun için gecikmiş gibi duruyor. devam etmeni öneririm. ha dersen ki okulu düşününce her şey üstüme geliyor boğulacak gibi oluyorum. yapabiliyorsan 1 dönem dondur okulu, dön ailenin yanına aban kitaba aban müziğe... ama, emin ol akıl orada kalıyor bu baya zor, çevreden birinin en ufak lafında bile tüm moraller çöküyor.
beni okulu bitirmem konusunda en çok tetikleyen şey de 12ay askerlik yapma korkusu oldu. bu arada bitirmeyi düşünürsen de 29 askerlik için yaş sınırı. ama gündemi de takip et tayyipler yine 7 yıl sınırı getirebilir üniversitelerde okumaklara. (ya da geldi mi bilmiyorum!?)

okulu bitirmenin sırrı da devam meselesi. dersleri ders saatlerinde dinle, kendi notlarını tut. bu kısım çok önemli. sonra sınav öncesi notları gözden geçirdinmi genelde yetiyor bu çalışma.
çalışkan çalışkanla, tembel tembelle takılıyor arkadaş guruplarına bakarak insanların kaç senede bitireceğini az çok tahmin edebilirsin. benim çevremde de aynısı oldu 3-5 kişi hala devam ediyoruz (en eskileriyim tabe :) ama ben şuna karar verdim çalışacağım zaman ayırıyorum yolumu onlardan, ortak çalışma falan yalan. herkes çalışmaktan kaçacak yer arıyor. biri bıraksa da ben de arkasından bıraksam düşünceleri çok oluyor...
kişi oğlu tembel olmaya çok yatkın, hırs lazım biraz belki.

moralli değilsen ders programını 3 güne sıkıştır. para sıkıntım var demişsin, varsa imkanın az ders al. kalan 3 gün de çalışabileceğin bir iş bakın. 10 senedir okuyorum dediysem 5 senedir de aynı zamanda çalışıyorum. ama sakın ola ki final haftası işe devam etme :)

blog aç kendine. oynadığın oyunlarla ilgili yaz, fotoğraf çek koy. gezi hatıralar yaz ne bileyim. icatlar mucitlikler demişsin, www.instructables.com şu siteye üye ol karıştır. belki sen de bişiler yapıp paylaşırsın.
güzel giyin, tatlı konuş eeeöö.. neyse aklıma gelenler böylece şimdilik. sormak istersen çekinme. son 1 haftam kaldı final projesi teslimine, bitiriyorum ulan!

hoşlandığın şeyleri biliyorsun. onların üzerine yoğunlaş madem.

makine mühendisi olmak istemiyorsan olma. ama okul zorluyor ne biçim dersler filan diye değil, makine mühendisi olmak istemiyorsan, bundan sonraki hayatını o işi yaparak geçirmek istemiyorsan okulu bırak. yok valla o işi yaparken mutlu olurum esasında, benim sıkıntım okuldaki hocalarla diyorsan, derslerden/okuldan soğumana neden hocalarsa kimsenin senin hayatına bu derece olumsuz etki etmesine izin verme. "Hadi bakalım siz misiniz ben miyim" de, başla çalışmaya. Kararlılıkla inatla o okul biter.
Şöyle de yapabilirsin, kendine güveniyorsun madem, yeniden sınava gir, aynı bölümü başka okulda oku. aldığın ortak dersleri de saydırırsın fazlaca bir kaybın olmaz. ancak biliyorsun, o okuldaki hocalarla kafanın basmasının garantisi yok.
yok yaa makineler bana göre değil diyorsan:
binlerce meslek var. senin de dediğin gibi işin büyüğü küçüğü yok. neyi yaparken mutlu olacaksan o yönde ilerle, onu yaparken para kazan. hani derler ya sevdiğin işi yapıyorsan bir gün bile çalışmış olmazsın. o hesap, sevdiğin yaparken mutlu olacağın işi belirle. ilk adımın bu olsun.
meslek seçerken yol yöntem ne olmalı hakkında bir şeyler yazmıştım. tekrar yazmayayım, ilgileniyorsan şurada:
eksisozluk.com

mesela;

kitap okumayı harbiden seviyormuşsun. eksisozluk.com
kitapçıda çalışabilirsin, yayın evinde çalışabilirsin, blog vb internette bir şeyler yapabilirsin...

yemek yapmak; çok geniş olanaklar var. becerine, isteme oranına kalmış.

milleti eleştirip kulp takmak; demek ki eleştirel bir kafa yapın var. bak bakalım ne durumda, üzerine neler ekleyebilirsin, nasıl geliştirebilirsin.

her şeyi bırak.askere git.askerlik bittiğinde o kadar mutlu olacaksın ki.askerlik öncesindeki tüm sıkıntıların önemsiz gelecek.

kanser.

Kanser çok hızlı eritebiliyor.

AIDS

başın sağ olsun, muhtemelen kanser. mide kanseri mesela kendini çok geç belli ediyor ve kısa sürede ölüme sebebiyet veriyor

üzüldüm. lanet kanser. allah kimsenin başına vermesin.

@nwnd temmuz sonlarına doğru barda midesiyle alakalı sıkıntıları olduğunu söylüyodu.sonra alkolü bıraktığını söyledi.hastanede yattı bi süre.midesiyle alakalı bi sorundu sanırım.ne pis bişeymiş şu kanser arkadaş.

gerçekten sevsen 6 ay görüşmemezlik yapmazdın, keşke o süreçte yalnız bırakmasaydın, ben bile senin adına vicdan azabı duydum

@docrivers saçmalama .adam kendini uzak tutmaya çalıştı benden.ben elimden geleni yaptım o da biliyordu.neler hissettiğimi daha iyi görebilir belki şimdi :(

@nwnd evet mide kanserinden ölmüş :(

toprağı bol olsun yine 6 ay uzun sanırım mide kanseri için büyük halamı 1 ay gibi bir sürede yedi. kemoterapi vs de fayda etmiyor.
bu durumda en büyük teselli çok çekmemiş olması oluyor maalesef.

als. amcam vefat etti bu hastalıktan. sapasağlam duruyordu karşımda. 6. ayda bir deri bir kemik kalmıştı.

Bu gün benim için de çok zor bir gündü. 40 yıllık arkadaşımın ölüm haberini aldım. Bekliyorduk ama ne bileyim...Hiç iyi değilim.
Bu gün kızımın okul arkadaşının da ölüm yıl dönümü. O da fena baya.
Beraber ağlaştık, andık, üzüldük. Şimdi kafa dağıtmaya çalışıyorum burada.

Başımız sağolsun.

sabah sabah bu ne şimdi? kendin için sormuyorsun, bunu anladım da, herkes anlamayabilir. want2die anlamamış örneğin.

bunlar kendi ayakları üzerinde duramayan kadınların başlarına geliyor. bu da o kadınların anne babalarının suçu. sonuç: ziyan olan çocuklar.

uzun uzun yazardım da, sabah olması nedeniyle henüz kendime gelemedim. bu çok ağır bir konu. daha önce de üzüldüğüm, içimi yakan bir konu hatta.

kaç çocuğun olduğunu bilmiyosun daha 3 mü 4 mü?Onu bilmeden bir yol bulunamaz

iyide senin hissettiğin şeyden farklı olarak kaçıp gitmesi gelen çocuğun aile tarafından bakılamaması durumu yok ki? hatta ülke geneline bakarsan kaçıp gitmesi gelenlerin eğitim düzeyi gayet iyi oluyor en azından ailesi dişini tırnağına takmış bi şekilde okutmuş (yada iyi geliri varmış ama sonuçta okumu çocuklar) belli bir yaşa gelmiş aklı eren düşünebilen, karar alabilen ve ailenin sorumluluğundan çıkmş bakıma muhtaç olmayan kimseler,

senin dediğin örneğe bakarsak kızını oğlunu evlendirmek istemeyen anne gibi oluyor? ben mi yanlış anlıyorum.

yazar vatanı anneye, iktidarı kötü babaya, çocuklarını ülkeden gitmek isteyen gençlere benzetmiş.

şimdi devam edin :)

Olayın çocuk veya annelikle ilgisi yok arkadaşlar, ama bu konuyu anlatmak için verilecek en doğru örnek bu değil tabii ki. Zira bir devletle ilişkiyi anne çocuk ilişkisinden ayıran pek çok önemli etmen var. Ayrıca asla kendi çocuğu/vatandaşı gibi sevmeyecek demişsiniz evet olabilir sonuçta orada yabancı oluyorlar fakat önemli olan bunun ne derece hissedildiği, her türlü konuda o devletin vatandaşıyla eşit haklara sahipse bu çok da göze batmayacaktır. Yani size göre evin öz çocuğu sinemaya götürülürken, sizin çocuklarınıza yer sildirilmiyor orda onlar da sinemaya götürülüyor. :)


Ben gitmek istemiyorum gitmemek için farklı sebeplerim var ama, örneğin ailemi bırakamam ayrıca seviyorum burda yaşamayı böyle içimizde garip bir şey oluşuyor.yurt dışına çıktım daha önce hep özlüyorum alışkanlık olmuş işte. Tüm ailemle beraber gidebilecek olsam ben de giderdim ama örneğin cennet vatan isviçre'ye :)))

@selam, gittiği yerde bulmayı umut ettiği/bulacağı şeyi burada bulsa gider miydi? Gitmezdi bana kalırsa. Kim ikinci sınıf vatandaş olmak ister ki birinci sınıf olmak varken.

beyin göçüyle ne ilgisi var aile kavgalarının allasen. hiç anlamamışsın kafan çok karışmış.

babasının psikolojik zulmünden kaçıp tek başına yaşayan bir evlat olarak cevap versem mi, yoksa durumumu anlattıktan sonra gerek yok mu bilemedim.

bir yerden sonra bakıyorsunuz, sizi siz yapan hiç bir şeye değer verilmeyen bir yerde insanlığınız sönmeye yüz tutuyor.

ya insanlığından, ya ailenden olacaksın.

zor karar mı? aslında o kadar değilmiş, ayrı eve çıkınca anladım. tek ve kız çocuğuyum ayrıca, annem bana korkunç düşkündür.

buna rağmen artık yaş 30 olurken karar verdim, benim bu ülkeden gitmem lazım. mesele sadece babam ve onun gibiler değil. tüm memleket. kokuşuyoruz ve düzeltemiyoruz. düzeltmek isteyen insan sayısı, halinden memnun olanların yüzbinde biri kadar belki. işin tuhaf tarafı, düzelmek istemeyenler bu kokuşmuşluğun en kötü tarafını çeken insanlar. bunlara rağmen değişim istemiyorlar.

anlamıyorum. ama değmez ya. ben gidersem beyin göçü olmayacak, alelade bir insanım. yine de bu yaşıma kadar yeterince bu memleket tarafından sömürüldüğümü düşünüyorum. artık yeter.

tamam, peki şöyle bir yaklaşımda bulunayım o halde,

kendi evim, kendi ailem, ne yemek yapalım diye sormayan anne, sorsada köfte dediğimde, iyi o zaman makarna yapayım diye cevap veren formaliteden sormuş olsun, ailece yapılacak hiç bir etkinlikde fikrimin alınmaması, alınsa bile tamamen sana da sorduk ama fikrini beğenmedik denmesi şimid burada çocuk ne hisseder? öz annem öz babam benden nefret ediyor, ben onlara ne yaptım?

başka bir aileye gider, o başka aile de kendi ailesi gibi davranır ne bir eksik ne bir fazla ama bu sefer çocuk şunu düşünebilir gayet rahatça, onlar benim öz ailem değil ve bu şekilde davranmaları normal, böylece vicdanını rahatlatır, kafası rahatlar. örneğin sadece. aileden girdin diye aynı şekilde örnekledim.

@bradshaw, Kafam karışık filan değil. Oldukça net.

Beyin göçüyle alakası şu: Beyin göçü kapsamında gidenlerden gitmek zorunda hissedip gidenler için de aynı şey söz konusu. Burada gideceği refah seviyesini, çalışma/araştırma koşullarını bulsalar onlar da gitmeyeceklerdi diyorum.

ben de anlamamışım demek.

babayı defedip, çocuklarımıza dört dörtlük babalık yapacak yeni bir koca bulsak keşke. bulamıyorsak ya 1)hayatımızı bulmaya çalışarak ya da babanın şiddetine engel olmaya çalışarak geçireceğiz 2) çocuklarımızın gidip yeni ailelerde kendi ekmekleri için savaşmasına destek olacağız.

insanin yaşadigi toprakla bagi tamamen kurgusal. kimse yaşadigi topraga ait degil, toprak da kimseye ait degil. yani, gitmek kalmak anlamsiz kelimeler, gidince bir yere gitmis olmuyorsunuz, kaldiginizda da kaldiginiz yer ayni kalmiyor.

geçenlerde demiştiniz ya, "bizim çocuklarımıza anlattıklarımızla sizin anlattıklarınız farklı olacak" diye... aslında sorunuzun cevabı da burada gizli sanırım.
ben insanını çok seven biriydim. toprağını da keza. lafta değil ama.
"beğenmeyen gitsin"e hep karşı durdum. hangi kesime söyleniyor olursa olsun...
kim kimi nereden kovuyordu...
ama şimdi bakıyorum, tahammül etmekten başka ne yapabiliyoruz?
sanırım herkesin bir "kendine değer verdirmeme" limiti var.
hiçbir yer elbette güllük gülistanlık değil, olmayacak.
dünyanın hali de ortada zaten. ama yaşam zorluğu değil ki buradan gitmek istemekteki ana itki. değer bilmezlik.
ben burada artık bir "ana kucağı" şefkati bir "baba evi" güveni göremiyorum.
"dikkatli olun yavrum, korkanın anası ağlamaz çocuğum"larla büyüdük biz.
siz de hep savunuyorsunuz "masa başında kazanılmalı zaferler" diye.
size kızamıyorum. annemlere de kızamıyorum.
ama sizin çocuklarınıza anlattıklarınızla bizim anlatacaklarımız farklı olacak.

her gun et yeme kismi dogru bu arada. harbi cok ucuz lan.

@darkhnum, ülke dışına çıkıp çıkmadığımı bilmiyorsun.
Onu geçtim, ülke dışına çıkmayan başka ülke hakkında konuşamaz mı diyorsun yani?

hayat ablam, insanlar metaforu kah anlayacaklar, kah anlamayacaklar sanırım.

Ben de idealist ailelerden birinin çocuğuyum. Annem ve babam öğretmedi. İlk tayinleri Çorum'un bir ilçesine çıkmış, 1970 veya 1971. Bir cadde varmış her ilçede bir "Mecburiyet Caddesi" olduğu gibi. O caddeden de hiç kadınlar geçemezmiş, tabu gibi bir şeymiş. Ailem oraya verilen ilk öğretmenlermiş, babam bir gün anneme "O caddeden geçeceksin. Bu halk bunun atla deve olmadığını anlayacak bir gün. Onu da sen başlatacaksın" demiş. Annem çekinmiş, korkmuş ama en sonunda babam ikna etmiş. Babamın el tutma, sarılma ,dokunma huyu yoktur anneme karşı; caddeden yanyana yürüyerek geçmişler. Annem bakışlardan çok korkmuş, başını öne eğe eğe yürümüş. Birkaç kere daha başını eğe eğe yürüdükten sonra, Deli Emine o caddeden geçmiş. Sonra da tek tük bir iki kadın; şu anda caddeden geçenler böyle bir tarihi olduğunun farkında bile değilmişler.

Buradan başka bir konuya geçeyim. Benim de terim karşılığını yeni öğrendiğim bir tanım: göreceli yoksunluk. Özellikle sosyal medya kullananların başına gelen bir şey olduğu konuşuluyor. Örneğin, Facebook'ta biri kar tatili fotoğraflarını koyuyor. Buna bakan başka biri "Ben niye böyle bir tatil yapamıyorum" diyor. Böylelikle başka bir kişi ile karşılaştırmalı olarak kendini bir şeylerden yoksun hissediyor.

Şimdi de iki konuyu birleştirelim. Bu göreceli yokluğun daha önceden de başladığı kesin. Sonuçta kitap okuyup maceralara atılmak isteyen çocuğun yaşadığı şey de göreceli yoksunluk. Televizyonla birlikte artık başka başka hayatları gören insanlar daha fazla "E bunlarda varsa, ben de neden yok" demeye başlamışlardır.

Bunun üzerine de bizim neslimiz Özal devri ve uzantısının kültürüne sahip. "Benim memurum işini bilir", "Kolay yoldan köşeyi dönme" gibi terimlerin, deyişlerin dilimize yerleştiği ve yerini sağlamlaştırdığı yıllar. Bu kültür çocukların içine içine işlendi.

Daha da sonra 90'lardan beri ülkemizde kişisel gelişim kitapları patlama yaptı; daha önce pek yoktu. Dikkat ederseniz, bu kişisel gelişim kitaplarının hepsi "ben" öznesinin üstüne kurulu. "Nasıl daha verimli olurum", "Nasıl insanlarla daha iyi iletişim kurarım" gibi bir iki zararsız şeyin üstüne "kendini gerçekleştirme" diye bir kavram ortaya atıldı. Kişisel gelişim ve toplumsal gelişimin çıkarları çatışma halindedir. Bunun dengesi, 80'lerdeki Amerikan kültürü benimsemesi ile toplumsaldan da kişisele kaydı. Dolayısıyla da, içinde büyünen kültür bu.

Bunların hepsi "Geri kalan insanları bir kenara attık" anlamına gelmiyor, "Kendimize toplumdan daha fazla önem verdik çoğunlukla" anlamına geliyor. Yoksa birçok insan Gezi Parkı için toplanmazdı.

Ek olarak; vatanımı çocuğum olarak görmüyorum açıkçası; annem ve babam bu ülkede beni yaptıkları için tesadüfen burada doğdum. Eritre'de beni yapsalarmış, oralı olur ve "Eritreli olmak bir gururdur" derdim; şu anda "Ne güzel, cennet gibi ülkemiz var" diyorum. Kimin lafıydı hatırlamıyorum, keşke yazsaydım; "Her kültürün kendine özgü ve gurur duyulacak en az bir özelliği vardır" demiş biri zamanında. Şu anda memleketimin kültürü ile yoğruldum, onun kendine özgü ve gurur duyulacak yanlarını yaşıyorum; en çok da özleyeceklerim onlar olabilir. Ama her şeyden önce insanım, insan olarak yaşamalıyım. Herkes insan olarak yaşamalı. Bunun için uğraşabilirim.

"E kalıp savaşsanıza, hep birlikte yaşayalım" noktasına geleyim. Bunu isolde çok güzel anlatmış, ona devredeyim sözü.
eksisozluk.com

biraz zorlayıcı bir metafor kullanmışsın ama durum şudur ki, aç, hasta, soğukta, eğitimsiz bi şekilde annenin yanında kalmaktansa, muhtaç olmadan, mutlu yeniliklere fırsatlara açık ama belki biraz hasretle büyümek iyidir.

fırsatım olan ilk dakikada gideceğim.

soru şu: bu ülkeyi bizim annemiz yapan ne?

metaforun bana az alakalı geldi. çünkü doğduğum anne ile doğduğum ülkeyi bir göremiyorum. anne, ırkımdan daha değerli geliyor.

babası alamanyalara gidip para gönderen arkadaşlarım vardı mesela, garip gelirdi bana. yıllarca birbirini göremeyeceksen neden evlenirsin ki? çocuğuna sarılıp kokusunu çekemeyeceksen neden yaparsın ki?

sonradan anladım tabi. hayat o kadar kolay değilmiş. şu an tek derdi akıllı telefonunun şarjının çabuk bitmesi olan insanlar olsa da diğer tarafta maslow piramidinin ilk basamağını geçemeyenler var.

valla ben de şikayetçiyim üşüsem mi yoksa aç mı kalsam ikileminde olmaktan, metroda şeker patlatmaktan beyni uyuşmuş insanların kurallara uymamasından, 'kahrolsun israil' diye tweet atıp üst katında karısını döven şerefsizi duymazdan gelenlerden, yine olay çıkar korkusuyla derbiye gidememekten, fırsatçı ev sahiplerinden, şikayetlerime çözüm bulunmamasından, her ırksal-dinsel-seksel özellikte ayrıştırılmaktan, saygısızlıktan ve bunların yüzünden uykularımın kaçmasından. ama her şeye sıfırdan başlayacak cesaretim yok. hala huzurlu bir yuvam olur belki hayaliyle sabrediyorum.

daha önce de söyledim tekrar söyleyeyim; kötülüğü azaltamam belki ama iyiliği artırabilirim. nerde olduğumun pek önemi yok.

@ayça'cım, link için teşekkürler. isolde de beni üzen konulara değinmiş. Burada bulamadığı refah seviyesini bulmak umuduyla aslında o da kaçıyor. İsolde'nin anlattıklarında kaçmaya ilave olarak 80 sonrası kuşağın özellikle internetin katkısıyla ulaştığı ve içine girdiği batı kültürü var. O kendini yaşadığı yerin kültürüne değil batı kültüre yakın hissediyor. Buna hiç bir sözüm olamaz. Ben işin buradan memnuniyetsizlik nedeniyle gitmek zorunda hissedilmesindeyim. Özlemeyecekse, orada kendini daha rahat hissedecekse isteyen istediği yerde yaşasın.

Batı kültürünün hayatımıza bu kadar girmesi konusunda; para/güç oradaydı düdüğü de onlar çaldı normal olarak. Şimdi burada bile yabancı diziler-filmler hakkında herkes her şeyi biliyor, Türk dizilerinden-filmlerinden adam gibi olanlar çıksa bile yine de bir "Türk dizisi" hor bakışı olabiliyor. Yanlış anlaşılmasın, milliyetçi bakışla demiyorum bunları. Diğer ülkeler de milliyetçi olmayana dek milliyetçi olmak zorundayız, yoksa kayboluruz. Bunu bilerek adım atmak bizim yararımıza olur. Aksi takdirde biz "global dünya" romantizmine kapılmış giderken gerçekçi olan ipleri eline alıverir. Attığımız her adımın bir sonucu var.

Saygınlık diyoruz ya, bize saygı duyulsun istiyoruz. Kaçıp gitmelerin gerekçelerinden biri de bu. Bu konunun çok iyi irdelenmesi gerek. Bireysel saygınlık peşinde şimdinin gençleri diyorsun. Anlıyorum, bire bir gözlemlediğim değişimleri ne güzel özetlemişsin. -O bireysel gelişim kitaplarından ben de nasibimi aldım zamanında.-
Gelgelelim bireysel özgürlük bana vaat edilen bir pamuk şekeri mi bilmek lazım.

E kalıp savaşsanıza konusunda;
Gençlere ben şimdi nasıl diyeyim kalın savaşın diye. Diyemem. Gitmek isteyene diyemezsin. Ben de kendi yaşamımdan örnek vereyim. Kızlarımdan biri millerce uzak bir ülke vatandaşına aşık oldu. Dili ayrı, dini ayrı, kültürü ayrı bir damadım var. -Çok seviyorum.- Biz şurada ya da şurada yaşayabiliriz dediler. Siz nasıl istiyorsanız öyle yaşayın dedim. Okyanus ötesi yere de gitseler kendi tercihleridir, bana özlemek düşer. Bu gidiş kaçış değildi, kaçış olsaydı da bir şey diyemezdim. Üzülürdüm, bu gidişe diğer çocuklarımız için üzüldüğümden biraz daha fazla üzülürdüm yalan yok. Çünkü can.

Giden gidecek, kalanlar başının çaresine bakacak.
Dün küçük kızımın okulundaydım (lise) Öğretmenin biri öğretmenler odasına girerken kapıdan bakan öğrenciye o kadar kaba bir şekilde "çekilirsen geçecem" dedi ki utandım ve canım sıkıldı. Öğretmenle öğrencinin olmadığı bir ortamda davranışı hakkında konuştum. Olur ya eşref saati meselesi, o anlık bir şey miydi, genel tavrı mıydı anlamak istiyordum. Genel tavrıymış, konuşunca anladım. Üstelik de branşı çocuk gelişimiymiş. Yönetim birimine gidip durumdan duyduğum rahatsızlığı dile getirdim. Öğretmeni şikayet etmek için anlatmadığımı, toplantılarda bu konunun ele alınmasını talep ettiğimi belirttim. Pazartesi günü gidip yazılı başvuru yapacağım.

Herkes kapısının önünü süpürecek bir şekilde. Başka çaremiz yok. Gidenlerin kapısını belediye süpürüyor, onların bu yönden bir sıkıntıları yok. Onların derdi bana düşüyor gördüğünüz gibi.
Bu duyuruyu açmadan az önce yine aynı konuda açılmış bir duyuru okumuştum. Onun üzerine bunu yazarken tam derdimi anlatacak gibi yazmamışım. arkadaşlar anlamakta zorlandılar haliyle. Want2die ve oinone pe cevaplayınca düzeltme yaptım da anlaşılır hale geldi. :p

Metofor hakkında açıklama yapmam gerek anladım :)

Çünkü ben bir anneyim. Sadece kendi çocuklarımı değil bütün çocukları evladım, geleceğimiz olarak görüyorum. Tüm dünya çocukları için iyi gelecekler olsun istiyorum. Bizim çocuklar sıkıntı yaşarken dertleniyorum, belki Afrika'nın bir köyünde daha kötü olanları gözden kaçırıyor olabilirim ama bunlar gözümün önünde oluyor. Neredeyse her gün bi kaçıp kurtulma isteğiyle karşılaşıyorum. Yok kendini öldürmek istemeler yok kaçmalar. Üzülüyorum yahu! N'apayım ben de buyum işte. Hissettiklerim metofordakinin aynı.
Metofor değil, en başa yazdığım gibi hissettiklerim onlar.

herkesin kendi kapısını süpürme gibi bir olayın geçerliliği kalmadı kanımca. süpürmekle değil kazımakla falan düzeltilebilecek bir durumdayız. iş işten geçti. süpürülecek zaman vardı ancak o dönem süpürülmediği için üzerine eklenen kirlerle temizlenmesi zor hale geldi. üstelik temizlikte kullandığın araçlar dahi ortamı temizlemek yerine çok daha kirli hale getiriyor. yani şimdi verdiğin ufak örnekte kapının önünü süpürdüğünü iddia ediyorsun, ben ise herhangi bir şeyi süpüremediğini şöyle bir tozu üflediğini söylüyorum. o üfleyip yok ettiğini zannettiğin toz az ileriye taşınmış oldu. öyle yani :)

@soso, ufak örnek evet. tek başına oldukça ufak bir örnek. Onunla kapının önünü süpürdüğümü iddia etmiyorum, dediğin gibi o bir örnek.

Herkesin kapısının önünü süpürmesinin geçerliliği kalmadıysa da geçerlilik kazandırmak bize bağlı değil mi?

Duyurumu ve cevapları değerlendirme şeysi:

Sorumu anlayanlar oldu, anlamayanlar oldu. Benim için çok anlaşılır olmasına karşın anlaşılamamasının nedenlerini düşündüm.

birinci olarak: yazıma "hissettiğim şey şu" diyerek başladım. yani ben ne hissettiğimi yazdım, öyleyse neden metofor sanıldı?

halbuki; ne söylersen söyle karşındakinin anladığı kadardı söylediklerin.
yaş ortalaması yaşımın yarısına denk gelen bir ortamda hislerimi yazmakla hata yaptığımı fark ettim.
yanlış anlamayın n'olur, bu durum bazılarınızın çok güzel ifade ettiği gibi kuşak farkı olayı. şu bayık "benim yaşıma gelince anlayacaksınız" larda değilim. Zaten onu şimdiden bilemeyiz de, belki içinizden bazıları benim gibi hissedecek, belki olaylar değişecek adı bile anılmayacak bu ve benzeri durumların.

ikinci olarak; bu duyurudaki cevapların hepsinin benim için değerli olduğunu belirteyim. Kendi kuşağımı biliyorum, sizleri anlamaya çalışıyorum.

Belki birilerinin işine yarar, bizim kuşak hakkında bir şeyler paylaşmak istiyorum.
Sabahtan beri 70'li yılların şarkılarını dinliyorum. O kadar çok pozitif tema var ki... Protestler bile naif. Neşeli ritmler çoğunlukta. Sitemler bile çok tatlı. Yani kısaca, bizler "hayat bayram olsa" tadında bakarak başladık hayata. Toplum olarak 80'e kadar büyük bir travma yaşamamışız... 80 sonrası işler değişmeye başladı haliyle. Yine de sizlerin yaşadığınız gibi ekmek aslanın ağzında değildi pek ve çok salak saçma işlerle her gün muhatap olmuyorduk. Daha çok şaşkınlık ve anlamaya hatta yakalamaya çalışıyorduk. 99 depreminin ilk zamanlarını düşünün. Asker giremedi, kurtarma giremedi, herkes kendi canının, yakınlarının canının derdindeydi. Yer altından çıkan kemirgenler gibi çıkarcılar türedi, 80 sonrası da işte tam da öyleydi. Korkarak, korunmaya çalışarak yaşamaya çalıştık. Komşunun oğluna kızını vermedin diye komşun "kominist bu" dese ömrün gitti.
Sonra Özal geldi, Çiller geldi, ekonomi tuhaflaştı. Dolarlar havada uçuşurken bir gecede batıp veya köşeyi dönebilirdin. Bir yandan da din çarpıtıcılar yuvalanmaya başladılar. Çocuklarını okutamayanları bedava okutma vaadiyle yurtlara almaya başladılar. Ne güzel, en azından çocuklarımız okullarına devam ediyorlardı. Bilemedik... Tıpkı yıkılan bir şehirde lağımlardan çıkan fareler gibi, o pis ve kokuşmuş dumanlı ortamda çoğaldıkça çoğaldılar. Biz aç kalırken onlar beslendikçe beslendiler, çoğaldıkça çoğaldılar.

Yanicesi;
Şu anda İlhan İrem'den "görüyorum, duyuyorum, konuşamıyorum" çalıyor. Ben de aynı o şarkıdaki gibi bazen haykırmak istiyorum, anlatamıyorum.
Anlamaya çalışın n'olur. Beni değil, dilim döndüğünce anlatmaya çalıştıklarımı.

Ve, vazgeçtim, gitme diyemem ki demiştim, şimdi diyorum. Gitmeyin len. Kalın birlikte düzeltelim.
Bir de şu intihar olaylarına daha fazla prim vermeyin artık. Birileri nüfus planlaması mı yapıyor nedir...

Fesupanallah!
Dinleyiverin gari, bu da bizim protestimiz işte :p
www.youtube.com

Hepinize cevaplar için çok teşekkür ederim :)

gitmek istemiyorum, gitmek zorunda da hissetmiyorum ama bir gün gidersem bu ülkenin çürümüş düzeni sebebiyle olacak bu. bu ülke bana, kendisine katkı sağlamam için fırsat vermiyorsa bana fırsat veren bir yer olduğu zaman oraya gitmem çok da tuhaf karşılanmamalı.

abla ben seni tanımıyom ama yaşının büyük olduğunu bildiğim için saygı duyuyorum sana o yüzden sataşmıcam da kusura bakma ne demek istediğini hiç anlamadım valla :(

ben türkiye bu ülkenin şartları gereği insanca yaşayamayacağıma inanıyorum, avrupa'da herhangi bir ülkenin şartlarına da çok rahat uyum sağlayabileceğimi düşünüyorum ve bu sebepten ötürü affedersin sktir olup gitmek istiyorum. bunun nesi kötü ya da üzücü ki? ne bileyim beni st. petersburg'a koy, roma'ya koy, lulea'ya koy, wolfsburg'a koy pek fark etmez yani taş çatlasa 3 aya komple adapte olurum hayata yaşar giderim yani, halim vaktim de yerindeyse çok mutlu olurum açıkçası. bu niye sorun olsun? türkiye'de neyim var ki sanki avrupa'da neye üzüleceğim?

beni kendilerinden biri gibi görmelerine gerek yok. türkiye'deki kadar hiçbir yerde dışlanamaz sanırım insanlar. varsın bana "yabancı" desinler, yabancıyım zaten. bu niye sorun olsun ki yani gelip evimi yakmadıkları sürece. bana ne.

@der maister, tam olarak ne dediğimi anlamışsın.

Ve, duyarlı davranışın için teşekkür ederim:)

hayat hanım, umarım yukarıda verdiğim cevapta sorunuzu anlayarak cevap verenlerden olmuşumdur.

son yazınıza istinaden; sizin neslinizde bulunan o bahsettiğiniz iyimser bakış açısına ihtiyacımız var bizim, gerçekten. fakat bunun için de bir mucize lazım. inşallah olur o mucize.

@emirkulu, çok güzel anlamışsın kardeşim. Psikolojik zulümden uzaklaşmakla da en doğrusunu yapmışsın.
Ayrıca kendini beyin göçü olmayacak, alalede insanım şeklinde değerlendirme. İstatistiki olarak beyin göçü kapsamına girmeyeceksen bile düşünen aklı başında birisin. En ihtiyaç duyduğumuz vasıflar :)

Cevaplayan arkadaşlara;
Ben duyuruda cevaplara birebir dönemedim. Cevaplama hızlı oldu, benim klavyem çok hızlı değil, yetişemedim. Sonrasında başka şeyler oldu filan olabilemedi yani.

kesme işaretleri doğru ama bence Gökalp'ten, Gökalp'in, Gökalp'e olmalı

Gökalptan
Kalptan kalba :)

O a'nın üzerinde görünmeyen bir şapka (â) var bildiğim kadarıyla.(Gökâlp) O yüzden Gökalp'ten, Gökalp'in ve Gökalp'e olması gerek.

"alp" derken, "alplar" demiyoruz "alpler" diyoruz.

Bugün bir öğrencinin elinde bir çalışma kağıdı gördüm. Katip Çelebi'de okuyormuş, sınavı varmış. Sınava çalışıyordu.

Kağıtta Gökalp'tan yazıyordu. Bir iki kelime daha vardı garip gelen, onları hatırlamıyorum şimdi.

Söylenirken Gökalp'ten diyoruz. Amerikanya fitbolcusu'nun karikatürize ettiği gibi kalpten kalbe diyoruz. Bilemedim...

Bir dil bilimci uğrayana kadar bu dursun böyle.
Tikleri cevaplama emeği karşılığı atıyorum şimdilik.

@lesley mateas alpler diye yazılan alp dağlarını ifade eden sözcüktür ve türkçe değildir. alp (yiğit, bahadır) ise türkçe bir sözcük olup büyük ünlü uyumuna uyar. ziya gökalp özelinde doğrusu gökalp'a. arapça kalp'le falan gökalp'ın benzerliği yok bu arada. ayrıca türk diliyle ilgili olarak müellifini hatırlamadığım bir kitapta "yanlış olarak gökalp'e deyip gökalp'e yazıyorlar. bunun doğrusu gökalp'adır. oradaki alp'ın alpler (alp dağları) ile ilgisi yoktur." demekteydi. ama gökalp'e alp'e tabirleri günümzde galatımeşhur olmuş durumda.

yumuşak l denen bir cins l var. kendinden sonraki eki yumuşatır. alp kelimesinde de o harften var. dolayısıyla gökalp'e.

ekleme: ince l de denir bu harfe.

@microfiction o zaman alper tunga daki "alper" de Türkçe değil. Yapma gözünü seveyim.

edit. Pardon. Doğru olabilir. Doğrusu "alp er tunga" imiş.

gökalp'ten gökalp'in olması gerek. o l kalın değil ince.
alp ailesi bize geldi dediğimiz zaman alpler bize geldi deriz. alplar bize geldi demiyoruz...

Bence de "Ziya Gökalp'den". Diğer gibi isimle (ziya) uyumsuz oluyor zaten.

@lesley mateas bileşik sözcük (mevcut durumda bileşik ad) diye bir şey duymadınız mı? alper alp-er'den oluşur. gerçi siz de yazmışsınız.

onun dışında ben ana yazım kılavuzu'nu kullanıyorum. orada alp -pı yazılı (dağ olan için büyük harfle Alp'i yazılı). şimdi www.tdk.gov.tr'den yazım kılavuzuna baktım, orada da alp -pı yazılır. ayrıca arama sonucunda alplik değil alplık çıktı. zaten sözcüğün kökeni orta asya'ya kadar dayanıyor. tamamen öz türkçe. dileyen tdk'nın sitesine bakabilir.

bu arada ziya gökalp'den hiç olmaz. kesme imiyle ayrılan ekler ünsüz benzeşmesine uğrar. o 'den değil 'ten olur olsa olsa.

Gökalp'e, Gökalp'i ve Gökalp'ten diye ek alır.

Edit: microfiction uyardı, tdk'dan da baktım, -ı ile ek alıyormuş. Yazım kılavuzunun bir sayfasında da Gökalp’tan diye geçmiş.

Demekki Gökalp'a, Gökalp'ı ve Gökalp'tan diye ek alıyor. Sizin yazdığınız doğru yani.

Kesme İşareti ( ’ )
1. Özel adlara getirilen iyelik, durum ve bildirme ekleri kesme işaretiyle ayrılır: Kurtuluş Savaşı’nı, Atatürk’üm, Türkiye’mizin, Fatih Sultan Mehmet’e, Muhibbi’nin, Gül Baba’ya, Sultan Ana’nın, Mehmet Emin Yurdakul’dan, Kâzım Karabekir’i, Yunus Emre’yi, Ziya Gökalp’tan, Refik Halit Karay’mış, Ahmet Cevat Emre’dir, Namık Kemal’se, Şinasi’yle, Alman’sınız, Kırgız’ım, Karakeçili’nin, Osmanlı Devleti’ndeki, Cebrail’den, Çanakkale Boğazı’nın, Samanyolu’nda, Sait Halim Paşa Yalısı’ndan, Resmî Gazete’de, Millî Eğitim Temel Kanunu’na, Telif Hakkı Yayın ve Satış Yönetmeliği’ni, Eski Çağ’ın, Yükselme Dönemi’nin, Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı’na vb.

www.tdk.gov.tr

linkini de koyayım da tam olsun:

www.tdk.gov.tr

www.tdk.gov.tr

Yaa bu adamlara göre otomobil de oturgaçlı götürgeç

Geçiniz abi tdk'yı.

@Battal, yazım kılavuzuna baktım da, kesme işaretinde olacağı hiç aklıma gelmedi.

Evet, bu yazıydı okuduğum. Şimdi çalışma kağıdında gördüğüm diğer garip gelen kelimelere bakayım bari.

Teşekkür ederim :)

@amaerikanya fitbolcusu tdk'yı pek çok konuda ben de eleştirirm, bazı husularda dikkate almam ama bu onlardan değil. üstelik oturgaçlı götürgeç dediğiniz şey de sırf alga geçmek için halk tarafından uydurulmuştur. gerçekte öyle bir şey yok. bunu diyen adamlar yumurtaya da tdk'nın hayvansal/tavuksal pırtlangaç dediğini iddia etti ki yumurta da öztürkçedir. insanın da işkembe-i kubradan bir şeyler sallamadan önce atıp tutacağı konu hakkında malumat sahibi olması gerek.

ikincisi tek kaynak tdk değil. bu konuda tdk'dan daha güvenilir bir kaynak varsa o da ömer asım aksoy'un ana yazım kılavuzu'dur. orada da bu biçimde geçiyor. hepsini geçtim dil mantığı, dilin kuralları diye bir şey var. benim hayatım da yazı, çizi, redaksiyon ve dille uğraşarak geçiyor. yoksa kimse aa tdk böyle demiş diye sorgusuz sualsiz kabul etmiyor, bilgi, ve dil mantığının süzgecinden geçiriyor. eğer "bırakın yeaaa"dan öte bir argümanınız varsa onu öne sürün.

Edit: Bu arada Gökalp veya alp sözcükleri hiçbir zaman âlp olarak yazılmamıştır (Düzeltme imi/Şapkanın bol kullanıldığı dönemde bile). Zaten sözcüğün ilke yazılı hali M.S. 700'lere dayanıyor. Eski Türkçedeki telaffuzu belli sözcüğün.

azerituyrku +1.
Edited

Dil konusunda bilgisine çok güvendiğim bir arkadaşımdan gelen cevap:

"Gökalp'ten, Gökalp'e, Gökalp'in " diye kullanıyoruz. Bu sözcükteki "l" ünsüzünün ince okunma özelliği var. Ne var ki kimi kaynaklarda kalın ünlünün bulunduğu ekle de gösteriliyor."

bilimsel çalışmada kullanım alanı dışında çocuğu olan bir yakına verilebilir

süt bankacılığı yok maalesef

kadınlar kulübü gibi sitelerde falan ihtiyaç sahipleri yazıyor. sütü gelmeyen anneler falan. bir de kanserli hastalara da iyi geliyor diye okumuştum. mutlaka isteyeni çıkar.

şu forumda bi sor: www.nurturia.com.tr

belki alan olabilir ama tanıdık birine verseniz daha iyi olur çünkü insanlara bilmedikleri birinin sütünü vermektense mama vermeyi tercih ederler bence. şahsi algılamayın ama anne ilaç, alkol vb. almış olabilir diye herkesin aklına gelir.

Doğum hastanelerine sorsanız. Annesiz bebekler olabilir.

Hastaneler almıyor, forumları deneyeceğim. olmadı çöpe gidecekler artık :( bu arada ilaç, alkol, sigara kullanılmadı. Anne bir mandıra ineği özeniyle bakıldı.Hiçbir sağlık sorunu yok. burada dursun bu bilgiler. belki ihtiyacı olan görür. Cevaplar için teşekkürler.

hiç bir durumda atmayın. en kötü sokaktaki kedilere verin, süt kardeş olsunlar. ;)

hangi şehir bu arada?

kediler içer mi ya? denemek lazım :) istanbul.

20 dakika için hiç fark etmez. istersen 5 beden kücük takım giy git, bişey olmaz.

çamur vs dışında sorun olmaz.
çok dar kesim ise elbisen ya da çok bol ise sürüş rahatlığı açısından iyi olmayabilir. geçen burada görmüştüm cycle chic diye bir olay var zaten.

bir kere terleyeceksin, kokma ihtimalin var.

onu geçtim imaj olarak da bak olaya, nerede araban inen bir adam nerede bisikletten inen. Şekilci değilim ama karizma denen bir olay da var.

Bir de aklıma gelen ilk şey pantolonun paçaları oldu. pedala takılabilir, veya ıslak-çamurlu zeminden geçerken çamur sıçrayabilir.

edit: evet şekilciyim kabul ediyorum.

siktir et insanları. bence herkes bisiklet kullansın. çok doğru bir tercih olur. ha istanbul'da bisikletin en büyük dezavantajı yağmurlu havalarda çamur ve doğru düzgün bisiklet yollarının olmaması.

ter ve çamur dışında sorun olacağını sanmıyorum.

bana sadece dizlerde iz yaparmış gibi geldi.

çamur çok sıçramasa da elde götürdüğünde pedala çarpınca kirleniyor tabi paçalar.

ayrıca bisikletle işe gelen adam daha karizmatiktir benim gözümde. yemişim imajını..

ter olayı da kişiden kişiye değişiyor. nerden ve ne zaman terlediğin önemli. stresli bir yoldan gitmeyeceksen 20 dakikada aman aman terlenmez. deodorant yeterli.

dar takım sıkıntı olur, net. bol takım olursa da paça bandı falan lazım. terleme belki sıkıntı. rahat olamama ihtimali var takımla. bu da tehlikeli olabilir belki.

@burberry: şekilcisin.

nerede kullanacaksın bilmiyorum ama hiç nerde arabadan inen nerde bisikletten inen adam vs gibi laflara aldırma.
bisikletle ulaşımını sağlayabilmek çok büyük keyif ve rahatlıktır. denildiği gibi çamur durumu var bir de sag ayak bileğine bir bant tak paçayı toplasın zincirden yağ vs olmasın. ayakkabi bisiklet olayında arabadan daha çok yıpranır takım altına giyilebilecek şık dayanıklı rahat bir ayakkabı sev. mevsime göre gerekiyorsa takım ceketinin ustunden mont yeleklerden giyin. hem kollar rahat olur ceket buruşmaz hem de rüzgardan soğuktan korursun kendini.
bisikletin arka tekerleğine çanta iyi olur ıvır zıvır evrak vs üstünde taşımak zorunda kalmazsın.
kostum ile veya etek topuklu ayakkabı ile bisiklet sürenin şıklığı bence ayrıdır.
özlemişim resmen, çevreyi takma ve fırsatı değerlendir.

Pantolon paçaları için lastikler var, onları kullanabilirim.. Çamurluk falan iş görür bi derece, eve geldiğimde de 5dk günlük temizlikle tertemiz olur herhalde.. Ter olayı beni de düşündürüyor ama giderken ağırdan alabilirim.. Antalya'da yaşıyorum, mesafesinin çeyreği bisiklet yolu zaten..

Düşündüğüm bisiklet de şu, çok hoşuma gidiyor ya..
www.bikeandoutdoor.com

20 dakikada leş gibi kokma ihtimalin var. paçalar yağ olabilir. pantolon patlamaz herhalde.
istediğin kadar şekilci de bisiklettense araba daha iyi. çevreyi düşünüyorsan otobüsle git. bisikletle 20 dk süren yer otobüsle taş çatlasa 10 dakika sürer.

edit: antalyada olduğunu öğrendim sakın yapma, sen sportif olmak istiyorsun ama çevrendekilere de yazık senin kokunu çrkmrk zorunda değil kimse. çalıştığın yerde duş varsa ayrı tabi ki rahat rahat kullan bisikletini.

Terleme

ben takım elbiseyle düz yolda yürürken zorlanıyorum bisiklete takım elbieseyle bindiğimi hayal ettim ruhum daraldı. zor olur bence hevesiniz kaçar hergün yapacağınızı sanmam sıkılırsınız.

yolda yokuş varsa sıkıntı, o üst başla yokuşu tırmanman daha da zorlaşır. üstüne terlersin.

Araba alma, otobüs berbat havalar için alternatifin olarak kalsın ve bisiklet al. Baktığın model de çok güzel, şimdiden güle güle kullan ve arkadaşların yazdığı gibi paça bantları ile zincirden uzak kalabilir pantolonun.

Ben takım elbise giymiyordum işe giderken de yokuş yukarı bir süre gitmem gerektiği ve yavaş tempo da işe yaramadığı için bisiklete şort ve spor elbise ile biniyor ve iş yerinin tuvaletinde birkaç dakikada çantamdaki yedek kıyafetleri giyip ofise öyle gidiyordum. Takım elbiseyi yanında taşımak sorun olmayacaksa öyle de yapabilirsin aslında.

allam ya bi de antalyadaymış. ben de istanbul diye düşünüyorum yokuşta-yağışta-trafikte ne olur diye. tabi orda da yazın biraz sıkıntı olur.

düşünüyorum da iş yerine adam pisikletiyle, kaskıyla, spor çantasıyla gelse, hatta çıkarken şortunu-tişörtünü giyse imaj yönünden de +1 alır.

gaza getirmek gibi olmasın ama tekrardan bisiklet>>otomobil

ekleme: an engineer'ın yazdığını görmeden yazmıştım :)

leş gibi kokmaz mısın gittiğin yerde?

Elbiseyi iş yerinde bıraksan olma mı? Yolda rahat giysi, işyerine gidince takım elbiseyi giymece.

Olmuyorsa, paçalara tozluk, işyerine gidince terlediysen hemencecik koltuk altını sabunlamak, pabuçları silmek gibi çözümler var.

Karizma artar bana göre de. Saygı da artar. Mesela benden büyük bir bravo alır.

Hepinize teşekkür ederim dostlar.. Aslında mevcut binada, biraz da erken giderek, dediğiniz gibi üst baş değişimi yapılabilir ama taşınma durumu var, yeni binada nasıl olur bilmiyorum.. Bu fikri tuttum ama..

Eğer dönüp bakan olursa duyuruya son bir sorum var: takım elbiseyi yanımda götürmek istesem askının ucundan tutup sırta mı atmak gerekir ki öyle olursa tek elle kontrol çok sağlıklı olmaz, yoksa başka yolu yöntemi mi vardır buruşmaya, kırışmaya mahal vermeden?

dostum pacalarinin zincire takilma ihtimali var. dar giyiyorsan yırtma ihtimalin var. hızlı sürersen ceketinin havalanması sonucu, belden soğuk yeme ihtimalin var.

Taşımak zorunda kalırsan küçük valiz, çanta gibi bir şey ayarlarsın arkaya. Elbiseyi düzgünce koyarsan buruşmaz.

Suits dizisindeki eleman işe takım elbiseyle ve bisikletle gidip geliyor çok da karizmatik görünüyor. Tabi oranın yollarıyla buranın yol yapısı aynı diil, yine de 20 dakikalık mesafe ise bir zararı olacağını sanmıyorum.

yaz sezonunda işe bisikletle gidip geliyorum, tavsiye ederim.

bisiklet alırken kafamdaki modellere herkes "kız bisikleti" dedi, bisikletçiye gittim "dede modeli abi o alınır mı ya boşver böyle bişeyler al sana bu gider" dedi.

gittik şehir bisikleti diye yarış bisikletinden bozma cihazı aldık ama memnun değilim.

www.bikeandoutdoor.com

böyle bişeyler al derim. en kısa sürede bisikletimi böyle bişeyle değiştiricem

minik önerilerim var sadece. kask takmak, görünmenizi kolaylaştıracak yelek giymek. ceket ve iş ayakkabılarınızı ofiste bırakabilir, gömlek ve pantolonunuzu rulo yapıp yanınızda götürebilirsiniz. terlemenize önlem olarak ise; havlu, deodorant, ıslak mendil, saç kurutma makinesi vs. bulundurabilirsiniz ofiste. çantanızda katlanabilir yağmurluk da olsun, tamamdır. zaten 20 dakikalık mesafede bunlara pek gerek de olmayabilir. pek çok ülkede insanlar bisikletle işe gelip gidiyor, siz de gidin.

mevsimsel olabilir, hatta kötü birşeyin belirtiside olabilir. öncelikle doktora gitmeni öneriririm.

onun dışında ben bi ara fucidin pomadını kullanıyordum. yağlı yağlı oluyordu cildim, parlıyordum bebek gibi belki bir çare sende de işe yarar. şansını dene derim hazır eczanelerde kapanmamışken.

gebeyim

hayırlı olsun öncelikle :), muhtemel bağlantılı birşeydir. stres felanda etkili olabiliyor bazen bu faktörler için. siz bebeği kontrol için gittiğinizde danışın bu durumu derim. ve yine kremimden vazgeçmem. ama eczacıya sorun ben böyle böyle, bi zararı varmıdır falan diye. emin olmadan bir şey söylemek istemem.

kızın olacak ondan hep :)

zeytinyağı iyidir. hem dıştan hem içten.

bende çok nadir sivilce çıkar onda da kaynar suya limon sıkıp pamukla sivilceye değdirirdim. aknede işe yarar mı bilmiyorum. yine de dene istersen.

krem mrem çok şeyapma bence. ne de olsa dolaşım sistemine geçiyo.

hayırlı olsun :)

sivilceler nasıl geçer bilmiyorum, belli ki hormonal br durum. ama nemlendirme için tasiye verebilirim. iki şekilde nemlendirme yapabilirsiniz (aslında mantık aynı). birincisinde kreminizi kuru yerlere süreryedirir parmaklarınızda kalanları yanaklarınıza sürersiniz. ikincisinde ise kuru olan yerler için kuruluğa iyi gelecek (belki yağlı) bir krem, yanaklar için su bazlı hafif bir krem kulanabilirsiniz.

Hayırlı olsun, analı babalı büyüsün :)

Cildini iyice kurutmayacak sabunsuz bir temizleyici ile temizleyebilirsin. Sebamedin var mesela, iceriklerine bakarsın. Akne yazanin içindekileri bilmiyorum, öteki güzel. Nemlendirici önerim yok, seksen9un zeytinyağı iyi fikir gibi duruyor :)

Kutlarım la noix :)

Benim akne ilacım sedefle limon. Hiç tereddütsüz tavsiye ediyorum çünkü sorunumu bir bu yöntem çözebilmişti. Sedefin gebelikte kullanımını bilmiyorum. Gerçi çok az kullanılıyor ama yine de...

Onun dışında domates püresi ve zeytinyağı çok mantıklı geldi.

Değişmediyse evet, yabancı dil şart.
Bulunduğunuz ildeki rehber birliğine sorabilirsiniz. Yerel bazda özel uygulamalar (yönetmelikler filan) olabilir.

www.tureb.org.tr

Yabancı dil zorunluymuş anladığım kadarıyla, 'yerli turist' rehberi diye bir kavram da yok sanırım.

sen ne güzel oğulsun the feel good. okurken imrendim, her ana babaya nasip olsun dilerim.

keşke.. keşke böyle olmasa, ama oluyor işte. hayat şimdi böyle akıyor. yaşamın sancıları, toplumun sancıları bunlar. sancılar çekildikleri süreci zorlasa da sonuçta yeni yaşamlar, yani toplumlar oluşuyor. bu yönden sevmek de gerekiyor sancıları. içinden bakınca değil, ama bütüne bakınca böyle.

sadece bizim topraklara özgü değil, değişim geçiren her toplumda benzerleri yaşanıyor. artık global dünya düzenine geçiyoruz. doğu orta çağ/yakın çağın başlarından geçerken, batı daha yakın zamanlardan geçiyor. aynı şekilde biz yaşlılar ortaçağ aklıyla geçiyoruz. siz gençler yakın çağ aklıyla geçiyorsunuz.

kökler önemli, aile çok çok önemli. sen varsan, sen sensen bu önemin bir anlamı var. sen yoksan, sen sen değilsen bu önemin bir anlamı yok. o zaman önemli değil kendi olur.

yani, kendin olmalısın. belki zaman zaman ve özellikle başlarda çok daha yoğun iki tarafın da üzüleceği durumlar yaşanacak. olsun. sonra geçiyor hepsi. bir çok örneğim var buna dair.

not:
şimdi çıkmam lazım sonra yine geleceğim bu konuya:)

Bilime gereken önemi verseydi eger devam ederdi.

cevap veriyorum, halamın bıyıkları olsaydı.

ilgili referanslar, (bkz: fransız devrimi) (bkz: ulus devlet)

Endustri devrimini yapabilseydi muhtemelen. Ama bu bir suru faktore bagli, bunlarin basinda, en buyuk engel olarak da din (daha dogrusu yobazlik) var tabii ki.

evet çağ açıp çağ kapatırken dinsizdi osmanlı zaten. Allah'ım bu malları yaratıyorsun başıboş bırakma yarabbim.

soruna cevap olarak: ekonomisini savaş dışında da çeşitlendirebilseydi, yeni kaynaklar yaratabilseydi yaşardı. ama sürekli yeni topraklar ve onlarla birlikte gelen ganimet/vergi kolay geldiğinden yönelmemişler böyle şeylere. bu da sonu oldu tabi.

ne yapılsa yapılsın yıkılırdı. 1. dünya savaşı imparatorlukların sonu olmuştu zira.

amerika diye bir kıta hiç var olmasaydı büyük ihtimalle osmanlı hala yaşıyor olurdu

süveyş kanalı.

@tescillimarka çağ kapatıp açarken savaşla yaptı bunu. bilimle yapmadı. laf koyacağım diye bu kadar kasmayın.

bende sanayi devrimi ve fransız ihtilaline +1 basıyorum. daha küçük bir toprak parçasında (bugünkü turkiyeden hallice) sanayi yatırımları yaparak hayatta kalabilirdi.

"çağ açıp çağ kapatırken"

ya bsg.. tarihi nasıl da götünüzden anıyorsunuz..

söze osmanlının tarih çağı açıp kapattığını söyleyerek başlayanlar tarih tartışıyor ülkemizde. cehalet ne güzel bir şey ya, yerim. ingiltereyi çini afrikayı kızılderilileri çok güzel etkiledi istanbulun fethi.

Viyana'yı alsaydık herhalde çok daha erken yıkılırdık.

Çağ açıp çağ kapatma olayı 1000 yıllık şehrin silahla ve barutla ele geçirilmesidir. Tüm DÜNYAYI etkiledi denemese bile ay çok Önemsiz denemez. İngilizler kıçı kırık bir ada krallığı idi o zamanlar Hakeza Afrika uzak bir kıtaydı. Eski kıtanın merkezi olan ve yaklaşık 2000 yıllık bir devletin yokolması ise ay Çin'e ne etki etti ki diye küçümsenemez.

Osmanlı devletinin tarihi 300 yıllık zaferler 300 yıllıkta yenilgiler tarihi değildir bu aşırı basitleştirmek olur. 1700lerin ortalarına kadar Osmanlı yenilgilere ciddi toprak kayıplarına uğrasa bile hala güçlü bir devletti. Yüzyıl boyunca Aşama aşama zayıfladı ve 19. Yüzyıl'ın hasta adamına dönüştü.

Peki me olsa devam ederdi. Aslında enteresan olan o kadar uzun süre yaşayabilmiş olmasıdır. 600 yıl boyunca tek bir hanedanın Kontrolü Altında varlığını devam ettirebilmiş bir Monarşi olarak Dünya'da ki tek örnektir. İngiliz ve Fransız devletleri bile sürekli devrimler içinde Çokça defa yönetim ve hanedan değişikliklerine uğradıkları halde devam ettiler. Sırf son 200 yıl içinde Fransa 2 devrim 1 imparatorluk 2 kraliyet yönetimi ve 5 cumhuriyet yenilenmesi yaşadı.

Osmanlı'yı mükemmel sistem demek yanlış olur tabii fakat daha dikkatli incelenirse eğer Beşik ulemalığı, Savaş'a ve ganimete fazlaca Bağımlı bir ekonomi ve ticaretin gayri Müslim unsurların eline bırakılması, emperyalist ve kapitalist politikaların uygulanmaması gibi sebepleri düşündüğümüzde zayıflatan sebeplerine görmek mümkün oluyor.